Gece 3 te telefonuma gelen mesaj sesiyle uyandığımda o mesajı okuyan kişinin anne babasının hiç tanışmamış olmasını istedim.
gece: arya uyudunmu???
arya: evet!!
Telefonun ekranını kapattım ve yarım kalan uykuma geri dönmeye çalıştım. Ama telefon yastığın altında titteyince inanın insanın uykusu falan kalmıyo. Sinirle telefonu elime aldım ve mesaj sayfasına girdim.
gece: aşağı gelirmisin..
gece: sana ihtiyacım var...
Şok!
Şuan modumu anlatan en doğru kelime bu olurdu. Şok! Uyku mahrumu gözlerim yuvarlarından fırlamak üzre şuan!
Hemen saçımı düzelttim üstüme tayt ve bol bi tişört giyip balkondan aşağı baktım.
Gerçek anlamda hayvan gibi yağmur yağıyordu ve bu aptal sadece deri ceketle yukarı bana doğru bakıyordu. Hemen bi kazak aldım ve montumu giyip aşağı doğru resmen uçtum sanırım.
Onu apartmanın içine aldım ve kazağı üstüne geçirdim. Oysa sadece beni izliyordu.
İşim bitince yüzüne baktım. O kadar telaşlannıştım ki alkol kokusunu şuan fark ediyordum. Şaşkınlıkla yüzüne bakınca kıpkırmızı şişmiş sözlerini fark ettim.
Ağlamıştı.... Hemde çok fazla ağlamıştı. Tam bir şey sorucaktım ki gece eğildi ve bana sarıldı.
Ne kadar öyle kaldık bilmiyorum ama umrumda diyildi. Gece kafasını saçıma gömmüş ağlıyordu ve ben sadece sakin olmasını söyliyebiliyordum.
En sonunda kafasını kadırdı. Ve o an hiç beklemdiğim bişey yaptı. Suratlarımızı yaklaştırırken tepki dahi veremedim.
Ve beni öptü!
Selüüüm. Evet geç geldi ama unutmadım aslında bi halt yedim ve telefonu aldılaaarr. Sanki çocuğum aq neyseğ.
Oy atan ponçikler kalbimde yeribiğz ayrığğğ! 💙
Ayrımcılık yapmıyom takiri hak ediyolarğ. Nese bi dahakine söz verdiğinde muzurluğa ara veririm artk.
HEPİCİĞİNİZİ SEVİYORUM PONÇİKH ABAZALR GÜRÜŞÜRÜÜÜĞZ 💙
