Της ζωής αδικία

22 4 0
                                    

Με έχει κουράσει η ατελείωτη ρουτίνα
Ακόμα δεν εχω φτάσει στου προβλήματος μου τον πυρήνα
Καθημερινά βιώνω της ζωής την αδικία
οι σκέψεις μου μοιάζουνε με τραγωδία
Άνθρωποι γύρω μου παρεξηγούνται με το παραμικρό
Το φταίξιμο δικό τους ή υπαίτιος είμαι εγώ;
Τα συναισθήματά μου είναι ακόμα ανάμεικτα
Την έχω ερωτευτεί ή σκέφτομαι ακαταστάλακτα;
Η αντοχή μου τελειώνει αλλά ο δρόμος του τερματισμού είναι μακρύς
Θα καταφέρω να κόψω το νήμα ή έχω ήδη γίνει αντιπαθής;
Τα ερωτήματα στο μυαλό μου πηγαίνουν και έρχονται
Βάζω στην άκρη τον εγωισμό μου, τα συναισθήματά μου καταπιέζονται
Διακαής μου πόθος ο έρωτας και η επιτυχία
Δεν υπάρχει χώρος και για τα δύο στης ζωής την αδικία
Απ'ότι φαίνεται ήρθε η ώρα να επιλέξω
Τα ψυχικά μου αποθέματα ωστόσο ελάχιστα για να διαλέξω
Τουλάχιστον δική μου θα ναι η τελική απόφαση
Εκτός  αν μου την στερήσουν και αυτή χωρίς αιτία και πρόφαση
Οτι και να γίνει έφτασα μόνος μου ως εδώ
Είναι πολύ αργά για να τα παρατήσω οπως μπορώ να δω
Παρ'όλα αυτά θα καταφέρω να βγω εγώ ο νικητής
Και όποιος δεν με πίστεψε θα γίνει ο πρώτος μου υποστηρικτής
Χίλιες και μια λέξεις θέλησα να γράψω
Αλλά μετά κατάλαβα ότι και πάλι θα κουράσω
Οπότε το πηγάδι με τις σκέψεις μου θα κλείσει
Και η καρδιά μου θα ανήκει σε όποια καταφέρει να το ξανανοίξει

Μεταβαλόμενες σκέψειςWhere stories live. Discover now