'Til the end of time

TTEOT||Chapter 22••

Isles Point of view

Wala sa sariling nahampas ko ang manibela ng kotse ko dahil paulit ulit na nage echo sa utak ko ang mga sinabi ni TJ kanina sa bar.

"You are worthless and rude to hurt a girl like her, like Miles. Mas masahol ka pa sa hayop Isles at tandaan mo na hindi na kita kilala mula ngayon!. You are no longer my bestfriend anymore!!"

Fuck!.

Frustrated kong ginulo ang buhok ko bago pinaharurot ang sasakyan papunta sa condo ko.

I can't believe that he'd just easily threw down our friendship, because of her, because of Nicci. I completely messed up.

"Maybe he's right." bulong ko sa sarili ko habang pilit ina absorb ng utak ko ang mga sinabi niya. Maybe i have been so unfair to Nicci?

Why am i needed to lock her up in the mansion if she deserves to be free on her own way. Besides magpapakasal kami kay Daddy. We are bott against to this marriage. Argh!!!! Just fuck it!.

Wala sa sarili kong iniliko ang sasakyan at nagdrive pauwi ng mansion. I should let her have a freedom. I couldn't just lock her up there.. all alone, together with the maids and the others. Aish!!!

- - -

Nicci's Point of view

"Hindi ganyan manaaaang!! Manang naman eh! Gusto ko nung maasim asim na maanghang na may konting tamis!" napasimangot ako kay Manang nung ihain niya sa harap ko ang adobong lettuce na pinaluto ko. Binigyan ko siya ng ingredients na gusto ko. Sabi ko manamis namis pero sobrang alat ng luto.

Gooosh!

"Ehh hindi pwedeng sobrang tamis niyan iha."

"Ano yun? Dapat maalat kainin ko? Manang naman! Naglalaway na bagang ko. Pleaaase? Make it sweet for me?" nagpapuppy pa ako. Pacute ako kay Manang para lutuan niya ako nung matamis tamis.

"Bawal nga."

"Pleaaaase?"

Tinitigan ako ni Manang sa mata habang ako eto pacute pa rin sa kanya. Marupok yan. Yiieeee rurupok na yan! rurupok na yan!

Gaya ko marupok. Ayy.. Iba pala yun

"Ihh Pleaaase?? Manaaaang!" i even pouted and do this puppy eyes thing and thank goodness, it worked.

Napabuntong hininga na lang siya at saka sinabing "Oh siya tigilan mo na yan. Sige na.. sige na. Hintayin mo na lang ako sa sala."

"Ihhh yeeeey! Salamat Manaaaang!" sa sobrang saya ko napayakap pa ako sa kanya bago nagtatatalong umalis sa kusina at nagpunta sa sala.

I was craving for sweet adobo since last night but i cannot tell to anyone. Sobrang gabi na at ayoko ng makaistorbo. Wala rin si Isles para utusan ko sana nagovertime siya sa work at hanggang ngayon dipa umuuwi.

Masayang masaya akong naupo sa sofa ng sala at wala sa sariling nasapo ko ang tiyan ko.

Gosh. I couldn't still imagine na magiging Mommy na ako and i'll wanna be like my Mom for my future child. Lalaki man o babae, it doens't matter cause all it matters for me is to see and look after this child how he or she will grow up on my own carrying hands.

I can't imagine future without this blessing. I sighed and think about Isles. Ano kaya ang magiging reaction niya kapag sinabi ko ang tungkol rito.

Hmmm..

It's either paalisin niya ako dito or magistay ako pero wala siyang pakielam samin. Natatakot ako para sa anak namin kaya gusto kong sabihin ang tungkol sa kanya kapag sigurado na ako sa maraming bagay. I want to give my child a happy and complete family kasi ayokong iparamdam sa kanya ang lungkot na nararansan ko ngayon dito sa mansion.