'Til the end of time

TTEOT||Chapter 7••

CHAPTER 7

Hindi pa rin maalis sa isip ko yung mga ngiti ni Isles nung isang araw habang kausap yung babae. Nagmukha siyang anghel sa itsura niya nun pero ngayon seryoso na ulit ang ekspresyon niya.

Kumakain na ako ng hapanun ko ngayon at halos kagigising ko lang din. Hindi pa sana ako gigising kaso bigla na lang kumatok at pumasok si Manang dala dala ang dinner ko. Kasama niya si Isles at nung makita ko siya ay biglang nagiba ang itsura niya.

Pakiramdam ko ay may sama ng loob sakin si Isles kaya ganun na lang kung makatingin sakin.. minsan lang siya mangiti at matawa tungkol sa isang bagay at madalas seryoso kapag kasama na ako.

Ilang araw na rin akong nagkukulong dito sa loob ng kwarto ko. Hindi naman sa ayaw kong lumabas.. ayaw ko lang talagang makita si Isles o kahit makasalubong man lang at maramdaman ang presensya niya malapit sakin dahil naaalala ko na naman yung ngiti niyang never na naipakita sakin.

He laughed once but it didn't happened again for the second time. Maybe he thinks it should be the last he would let me see.

Nasasaktan ako sa isiping iyon nang hindi ko alam ang dahilan.

Tulala ako habang sumusubo at di ko namalayang tuloy tuloy na din ang paglunok ko ng walang nguya nguya kaya nabalunan ako.

Agad kong inabot yung baso na may tubig at uminom saka umubo ng umubo. Sakto naman ang pagpasok niya nung bahagya kong hinahampas ang dibdib ko.

Naalala ko na naman tuloy yung ngiti niya at naramdaman ko na naman ang pagkirot ng puso ko sa naalala ko dahilan para mapadiin ang kapit ko sa damit ko.

Sumisikip ang dibdib ko.

Patuloy lang akong umuubo nang makalapit siya.

"Bakit--*cough* nan--di*couch* to ka?.. -*cough cough*" tanong ko. Sa totoo lang naiilang ako sa mga tingin niya pero kailangan kong magpanggap na wala iyong epekto sakin.

"Para ipaalalang magpapasukat ka na bukas."

Aaahh.. magpapasukat.. nang ano?

"Nang ano?" tanong ko. Hindi ko alam kung bakit ako magpapasukat.

Anong meron?

"You seriously forgot?"

Tumango ako bilang sagot. Lalong sumama ang itsura niya. Napasimangot ako sa isip ko.. nakikita ko na naman ang ka-kyutan niya sa harapan ko ngayon.

So sad.. dahil hindi ang mga ngiti niya.

Ano bang meron sa lalaking 'to na kayang pigain ang puso ko sa mga ngiti niya para sa iba pero kaya namang pangitiin ulit iyon dahil sa kaseryosohan niya?

Naguguluhan na ako aah.

"Ano nga?" pagtatanong ko ulit. Pano.. nakatulala lang siya sakin habang may hindi makapaniwalang mga mata. "Tsk. Sabihin mo na para alam ko."

"Magpapasukat ka na bukas ng dress mo para sa engagement. You really forgot about that? Wow!. Seriously?"

I just shrug. "I've been prisoned here in my own room for 3 days now and many things were running on my mind except the fact that i'll be engage soon to a man i don't even felt any attractions." he raised his right eyebrow at me then do cross arms. What the hell?. Please don't let me see that expression cause i might like it too.