Bu pislikler biraz da olsa akıllanmıştı.Bizim gibi davranmaya başlamışlardı ve hatta belirli hırıltılarla birbirleriyle haberleşiyorlardı.Dışarıda çok kötü insan vardı.Ve havaya geceleri havai fişek atıyorlardı.Bazıları yani yakaladıklarımız havai fişeklere GÖK ÇİÇEĞİ diyorlardı.Gök Çiçeklerini çok seviyorlardı.Onlardan gözlerini alamıyorlardı "en azından gözü olanlar". Ve ardından bu havai fişek yöntemi ile birlikte onlardan binlercesini katlettik. Ama bir gün havada gerçekten ağır bir çürümüş et kokusu ve hırıltılar bastı koşarak çitlere yöneldim.Ve çitlerde yüzlercesi ile yüz yüzeydim.Ölüm adeta yaşamı kırarak bize yönelmişti. Sığnağın içindeki çocuk yaşlı ve kadınlar akıl almaz bir paniğe kapılmıştı. Tonlarca hırıltının ardından bir kırılma sesi geliyordu.Bende bu ölümcül yaratıkların ellerini bizleri parçalamak için kullandığını ilk kez görmüştüm. Sanırım bizim şansımız geceydi ve Gök Çiğeğimizde vardı. Bir tanesini patlattığımız gibi pisliklerin dikkati anında gök yüzüne yöneldi.Ardından havayı inleten ağır silah sesleri kulakları sağır edecek derecedeydi.O pisliklerden hala çok vardı ama ilk geldiklerindeki kadar değildi.
