JaRon: Let Go.

Chapter 4

Jane

Maiiging paghahanda ang ginawa namin sa gaganapin kong concert mamayang gabi. Lahat kami, pawang mga hinahabol dahil sa bilis ng kilos namin. Umupo ako sa sofa at tinignan ang arrangement ng segments ng mga gagawin namin para mamaya. Isang marahang kanta ko ang opening para sa concert.

"Jane, dali na. Tawag ka na sa dressing room. Almost 3 o'clock na. Matagal tagal pang aayusin ang buhok mo. Let's go." Tawag sa akin ni mama. Tumayo na ako at sumunod sa kanya patungo sa dressing room.

I'll never go
Far away from you
Even the skies will tell you
That I need you so.

Nakaupo na ako at mine-make-up-an habang nakikinig ng kanta sa radyo. Naalala ko bigla na pupunta nga pala sa concert ko si Jeron. Si Jeron na iniwan ko. Si Jeron na iniwan ko kahit sobrang mahal ako. Kung alam niya kaya ang dahilan, ako kaya ang piliin niya? O sila? Lumayo ako, dahil ito ang tingin ko na ikakabuti niya. Alam kong di naman siya napabayaan. Sana lang nung mga panahong wala ako. Naging masaya siya. Kase ako. Aaminin ko, naging masaya ako kahit papano, lalo na at nakakamit ko na yung matagal kong pinangarap. Pero, siguro nga, dahil tao lang din ako, di ako nakuntento. Kulang. Laging may kulang. Di ako ganun kasaya dahil may kulang sa puso ko.

Lumayo ako sa kanya dahil kailangan. Pero alam kong alam niya, na mahal na mahal ko siya.

Author: Pasensya na po kung matagal man ako mag update. Sa Phone lang din po kase ako nagsusulat. Kung may typo man or mali ang grammar, sorry po. Salamat po sa pag follow sa story ko. Actually, wala naman po kase talagan plot to. Naisipan ko na lang bigla mag sulat. Di ko rin po alam ang ending nito. Bumabase lang din ako sa mood ko pag nagsusulat. Namemental block kase ako kapag wala ako sa mood. Salamat po pala sa pag follow sa story ko.