Everything About Unicorns

#12

Verhaal:

Ik ga weer verder met het verhaal! Als je de draad even kwijt bent ga even terug naar het laatste hoofdstuk waarin ik verhaal heb gedaan ;)

Ik keek wat onrustig in het rond. Mijn benen voelden als spaghetti en ik zag voor me hoe de eenhoorn zonet wegrende. "Uhm. Hallo? Kan ik u helpen?" vroeg een zingerige stem achter mij. Ik draaide me om en keek recht in de ogen van een eenhoorn. De eenhoorn had een glimmend witte vacht en aqua kleurige manen. Ze zag er goed verzorgd uit maar ik voelde dat mijn keel dicht zat van de spanning. "Hallo? Ben je daar nog? Alle eenhoorns nog aan toe! Jij bent helemaal geen eenhoorn van hier zeker?! Ik ken namelijk geen eenhoorn met een witte vacht en appeltjesrode manen!!" de eenhoorn keek me minachtend aan. "Ja, nee uuhm misschien?!" riep ik bang. De eenhoorn zuchtte. "Zo te zien ben je een eenhoorn. Ik zal je daarom rondleiden en je van dienst zijn totdat je weet hoe deze wereld werkt.." zuchtte de eenhoorn. "Waarom moet ik toch altijd mensen helpen.." mopperde de eenhoorn in zichzelf. "Oh waar zijn mijn manieren! Ik ben Aqua, ik woon hier al heel mijn mieterige eenhoornleventje en het is werkelijk perfect hier! Ik hoop dat je de eenhoornwereld, net als wij, zult verkiezen voor de mensenwereld. Het is hier werkelijk geweldig!" ik lachte. Ik moest even snel een naam bedenken. Volgens mij heet iedereen hier naar zijn of haar kleur dus dan noem ik mezelf wel Apple. "Ik heet Apple, ik moet het eerst nog even zien maar mooi is het hier zeker!" Ik lachte en volgde in een snelle draf Aqua. Even later werd het bos dunner en begon ik zoete snoepgeuren te ruiken. "Welkom in Eenhoornland!!" roept Aqua blij en ik zie een groot meer voor me liggen omringd door bergen. Langs de bosrand staan kleine huisjes en overal ruikt het zoet. Alles lijkt wel mooier te zijn dan in real life. Het meer is zo blauw dat je er in zou verdrinken als je er te lang naar kijkt en de bossen zijn zo mooi lichtgroen dat je zou denken dat het nooit herfst zou worden. Het zand is zo zacht dat het opstuifd bij het allerkleinste briesje. "Aqua wie is dat? Een nieuweling? Je kan ook nooit je mond houden hè!" roept een jongensstem achter ons. Ik draai me om en zie hoe een knappe eenhoorn met groene manen op ons af komt. Zijn ogen staan vriendelijk en ook een beetje speels. Hij is denk ik net zo oud als mij, Aqua is zeker ouder. "Heey Grow! How ya doing?!" de eenhoorns doen een soort begroetings ding met blazen en dan stelt Aqua mij voor. "Dit is Apple" "Zoals appel?" "Ja maar dan in het engels" "Mkay, aangenaam kennis te maken!" "Jij ook" zeg ik en word dan weer meegetrokken door Aqua die natuurlijk de rest van het land wil laten zien. Ik zie het al voor me, hoe ik hier langzaam oud word met allemaal blije eenhoorns en nooit eens iets dat tegenzit. Deze wereld is geweldig!