Everything About Unicorns

#6

Verhaal:

Ik ga weer verder met het verhaal!! Jeej! Zet in de comments wat het volgende hoofdstuk moet worden ;) (Bijv: feitjes, verhaal, Another 'how to be an unicorn' of misschien wel iets nieuws!)

suc6 xx

Hoofdstuk 2:

Glimlachend liep ik op Ilse af. "Heey" zei ik en Ilse stopte met praten met een zwartharig meisje. Haar groene ogen doorboorden me bijna en ik keek snel weg. "Haay Liza! Hoe gaat het?" ik glimlachte waterig naar Ilse en al snel knikte ze begripvol en keek het meisje weer aan, "Winke? Ik moet nog even naar de stad, ik zie je nog wel!" Winke knikte en liep zonder iets te zeggen weg. Ilse haalde lachend haar schouders op en sloeg een arm om mijn schouders. "Zullen we daarna ook meteen een slaapfeestje houden? Dat lijkt me ENIG!!" ik lachte en knikte. We sprongen op onze fietsen en fietsten in een rustig tempo, wat me heel erg nerveus maakte, naar de stad. Bij de fontijn stopten we en keken we om ons heen. Er was nog niemand en Ilse liep rustig naar een van de fietsenstallingen. Ze zette haar fiets op slot en ging op de rand van de fontijn zitten, ze trok haar knieën op. Voor zich uit starend bleef ze zitten. Ik schudde mijn hoofd en zette mijn fiets zuchtend weg. De mensen hier zijn wel heel raar.... Ik ging naast Ilse zitten en staarde wat voor me uit totdat er een meisje uit mijn klas aankwam die ons al snel opmerkte. "Waar is de rest?" riep ze vragend. Ik haalde mijn schouders op en ze zette haar fiets maar weg. Ze kwam naast me zitten en bekeek me van top tot teen, toen knikte ze tevreden en pakte haar mobiel. "Oh nee! Elise is ziek! Als zij niet komt komt er niemand..." ze zuchtte en keek me medelijdend aan. Ik had verwacht dat ze nu zou zeggen dat ze weg moest maar daarintegen lachte ze. "Gelukkig! Zo'n grote groep is echt onhandig! Als het goed is komt Fatima ook nog... Dus op haar moeten we nog even wachten" ik knikte begripvol en voelde mijn telefoon trillen.

Heey Liza,

Ik hoop voor je dat je nu thuis jezelf in slaap aan het huilen bent en dan terug gaat naar je eigen dorpje. Deze grote stad (En school) is niks voor jou! Op tieven dus, ouwe teef!

Hou van jou <3

xx- Emma en Renée

Ik zuchtte en hoorde een bel ringen. "Fatima!" riep Sanne en ik bekeek het meisje eens goed. Ze had een roze hoofddoek en een legging met een roze rokje, haar zwarte t-shirt paste er wel bij met het roze hartje erop. Ze had weinig make-up op, misschien een beetje maskara. Meer niet. Ze zag er naturel en vrolijk uit. Wat ik dus nooit zou worden... Sanne sprong op. Ik bekeek Sanne ook eens goed. Ze had donker bruin haar dat net over haar schouders kwam. Het was steil en ze droeg er skinny jeans en een leuk topje onder. Haar sneakers waren vertrapt en oud maar zagen er gaaf uit. Ik keek naar mijn Vans. Die waren netjes onderhouden. Mijn kleren zaten netjes, die van Sanne waren vies en kapot. Stiekem grinnikte ik toen Fatima lachend van haar fiets viel. Sanne wenkte me en ik stond gelijk op. "Heey Liza, hoe gaat het met.... J..... Jou?" ze had moeite met nederlands en ik knikte goedkeurend, "Goed hoor en met jou?" Fatima knikte en drukte opeens een vinger op mijn voorhoofd. Ze begon heel snel een andere taal te praten en ik stond daar maar een beetje. Geschrokken naar Sanne en Fatima te staren. Ilse was nog steeds niet bijgekomen en ik denk zomaar is dat er iets mis is bij haar thuis of op school. Fatima stopte opeens en stapte zwijgend terug. "Ik heb voor je gebeden, je zal nu een gelukkig leven lijden. Tenminste als je in Allah geloofd" ze glimlachte naar mij. Ik knikte langzaam ookal geloofde ik niet in Allah. Die middag dacht ik er goed over na. Wie zag ik als god? Was het van het christendom of van de islamitische wereld? Ik vond eigenlijk geen enkel geloof bij me passen en keek mijn kamer rond. Aan de muur hingen posters en schilderingen van Eenhoorns. Toen wist ik het. Ik geloofde in de Eenhoorn! Ik lachte in mezelf en begon mijn eigen geloof te maken met regels en hoe je moest bidden enzo. Toen ik klaar was zette ik er plechtig mijn handtekening onder. Toen mijn pen het papier losliet... Werd alles opeens wit voor mijn ogen. Toen ik weer kon zien stond ik in een mooi woud. De zon liet warme stralen tussen de blaadjes doorgaan en op de grond lag een dik bloemenbed. Toen zag ik een paard wegrennen, nee! Het had een hoorn! Ik schrok mezelf kapot! "E-e-een.... E-e-een-h-hoo-r-rn?!" ik slikte en keek het woud geschrokken en op mijn hoede rond. Waar was ik beland?

Tadaaaah

Dit was weer een hoofdstukje van het OOO ZOOOO beroemde boek van MIJ!

Haha, nou ja wat vonden jullie ervan?

Verderrr?

xx