Ali fakir ve kimsesiz bir insandı. Sabahları su taşırdı akşamları ise yeni başladığı işi yani otopark bekçiliği yapıyordu. Bi gün yine işten çıkmış otoparka gidiyordu. İçerideki bi kaç parça eşyasını almak için gelen Zekeriya amca tam çıkarken Ali otoparkın kulübesine yaklaşır. Zekeriya amca homurdanarak ;
-Bu işi yapamayacaksan başka birine bakalım.
dedi.
Ali özürdiledi ve içeriye girdi. Kulübede televizyon izlerken içeriye pat diye bi kız girdi.
-Selam aç avucunu, bu ceviz, bu fındık, buu şeker bunu kendime aldım sana dokunuyor amaa sana üzümlü kek yaptım.
Ali şaşkın gözlerle kıza baktı biraz dikkat edince kızın kör olduğunu anladı. Kız boş gözlerle bi yere odaklanıp oraya bakıyordu.
Ali utangaç bir ses tonuyla ;
-Kimsin sen. diye sordu.
Kız Zekeriya amca olmadığını anlayınca korkarak ;
- Ben Hazal Zekeriya amca nerde? diye sordu.
Ali Zekeriya amcanın memleketine gittiğini söyledi. Hazal utanarak ;
- Kuruyemişleri ve şekerleri alabilirmiyim? dedi.
Ali kuruyemişleri ve şekerleri kızın çantasına koydu Hazal bi naziklik yapıp üzümlü keki Aliye bıraktı ve kulübeden çıktı. Birden yağmur bastırdı. Ali bu nazikliğin karşılığı olarak Hazal'ı yağmur dinene kadar kulübeye davet etti. Hazal içeri girdi televizyonda Zekeriya amcayla izledikleri dizi vardı Aliyle oturup onu izlediler. Dizi bitmişti ve Hazal paltosunu giyindi ve Aliye cam kenarındaki cam güzeli çiçeğine nasıl bakacağını anlattı ve gitti. Ali yerine oturdu ve masanın altına eğildiğinde Hazal'ın verdiği keki gördü ve yemeye başladı. Kek müthiş olmuştu ve içinde bi his vardı belliki aşık olmuştu ama bunu kabullenmiyordu.
