You'll regret losing me.

Kabanata 6

Tulad nga ng sinabi nya, gi-na guard na ako ngayon ng mga lalakeng ito na lahat ay pinalibotan ako at napakarami nila. Napakarami nila at para akong artista  na pinagbubulungan ng mga tao dito. They don't have any trust to our company's metaled roof, wow english. Pinapayungan nila ako na para bang napaka-importante kong tao, yung tipong may mga reporter na naghihintay sa labas para lang mainterviewhan ako.

" Ang bagal nilang maglakad, Sis..."
" Sino kaya yan noh?"
" Galing sila sa CEO'S OFFICE...."
" Si Mr. Vladimir iyan siguro?"
"Yung matangakad na gwapo na pumasok sa kompanya??!!"
" Oh my goddd!!!"

Talaga lang...siya na ngayon ang pinag-uusapan. Nakakapikon mang isipin ay siya ang nag-aalalay saakin ngayon. Hindi mawala sa isip ko nung hinawakan nya ako, nakakairita lang ang pota. Napakamarahan nya, yung tipong hindi mo nararamdaman ang sakit na dinulot nya kase nandiyan siya sa tabi mo. Hindi ko naman magawang itanggi ang pagkadesperado nyang tulong-tulongan ako, akala nya siguro may mapapala sya sa paghawak-hawak sa katawan ko. Sa ibang bahagi naman ay  nawala na ang aking balanse, para akong nasa gilid ng kamatayan pag-iaapak ko ang paa ko.

Sa kaso ko naman ay pa-minsan minsan ay nagiging bayolente ako kapag naka-inom or nasa tamang isip man, at alam na alam ko iyon. Hindi siguro bumukas ang sasakyan kaya ko nagawang patidin iyon. Sa totoo lang ay muntikan talaga akong makulong, last year. Hinding-hindi ko talaga makakalimutan iyong pangyayari.

Lumabas ako nung gabing iyon para bumili ng ICE, yon ang tawag nun at hindi YELO. Hayyy...ewan ko ba sa mga taga-maynila kung bakit naging kulay ang ICE ay aba eh sinasabihan pa akong Cebuano na bobo..talaga ba naman. Ewan ko ba kung bakit ako bumili non, pero biro lang.

FLASHBACK:

"Geeeelll...BABY..." Tawag ko sa pangalan niya. Anghel ang totoo nyang pangalan, Angel na nagkasala kaya pinababa sa langit para hanapin ang tama nyang landas.

" ...Good evening...." Parang Maria Clara magsalita, napakamahinhin. Dalagang-dalaga.

" Babyyy...."  Lahat siguro nang mga naging babae sa buhay ko ay iyan ang itinatawag ko, iyan ang pambansang tawagan ng mga pak-boi.

Sa gitna ng napakamalamig na gabi na punong puno ng kumikislap na bituin at nang mabilog na buwan  ay ang dahilan kung bakit bumaliktad ang lahat. Mukhang kumikislap na  nagliliwanag na ngayon ay umiinit na ang lahat nung nasulyapan ko na ang mala-anghel nyang mukha at ang ma-nyebe niyang balat.

Habang bilig na bilog ang buwan ay ako'y unting-unting nalilibog.

Umaakyat ako ngayon sa bintana ng  kaniyang kwarto, palagi ko itong ginagawa at kami lang ang nakaka-alam sa pinagagawa namin maliban  sa mga kaibigan ko.

"Ang ganda mo naman....." Pag-kokomplementa ko naman sakanya.
" Hindi naman..." Kitang kita ko ang pagkapula ng kaniyang mukha. Naka-atang siya sa gilid ng bintana.
Hinalikan ko agad siya nung nakatungtong na ako sa kwarto niya habang ang demonyo kong kamay naman ay gumagapang sa kanyang dibdiban, tumugon naman siya sa halik.

Hindi mo maa-akalang ang ganito ka-maanghel sa panlabas na anyo ay napaka-demonyo naman sa panloob na anyo , hindi ko inaasahang hindi na pala virgin ang babaeng ito.

Hindi ko planong gawin ang ganitong bagay sakanya pero nung nalaman kong hindi na sya malinis ay alams na!

Mga kabataan naman ngayon, inuuna ang kalandian kaypa sa pag-aaral. Dapat nga ay pinangangalagaan at pinagiingatan iyan ng husto dahil walang bagay o tao ang makaka-ayos niyan dahil iyan ay espesyal sa lahat mababae man o lalake,kung matino ka lang at may paninindigan. Ang pinag-kaiba lang ay malaki ang nawawala kapag babae ang nawalan kapag lalake naman ay parang wala lang ngunit ito nga ay parang droga, pagnasimulam munang matikman ay kay hirap ng tigilan at ang malala pa nito ay hahanap-hanapin mo pa.