Kabanata 8

103 3 0
                                    

EARL'S POV

" Don't carry me! Stop you moron!" He shouted.

His bullshit personality were getting into my nerves right now, this fucker had been always giving me hard time.

He really got the fucking nerves.

"Shut the fuc*up." I don't know why but i felt like my brain reminded me that "Don't be mad".

Fucking weird.

"Ibutang daw ko biii! Yawa!"   He was speaking gibberish, nonsense. I am carrying him right now with all of my strength while he's struggling so hard.

I don't know why i decided to help this kind of human being whose nature were far beyond of my expectation. Even though it was my fault for what happened to him but still, i have this huge pride within me.

I don't wanted to be boss around.

I don't know but my emotions were totally different when i saw him in that kind of state.

His lustful eyes.
His sinful mouth.

What am i thinking?

WHAT THE HELL?  Ugh, fuck.

"Pagpuyo oi,  giatay!" The tone of his voice were clearly mad, i can sense it and decided to grant his request. I put him down slowly even though i was this mad. I carrying him like an annoying child a while ago.

" Do you know that you are so heavy?" I informed him.

" Kaya ko ang sarili ko. Mahirap ba iyong intindihin?" He's gotten serious all of a sudden and it gives me chill.

" Let me just help you....." I said. He ignore. I guess it was really difficult for him to walk by himself.

"Go home" He said. I was in a few centimeters away from him, i can't tell if he already took few steps.
" No." I answer as i follow him.

**
We're here, finally. His house.
It wasn't luxurious at all. It only had few things. I can't tell if it's clean, fuck.

I was nervous and was sweating all the time while he just stayed in silence as i helped him. We spend minutes of climbing up the stairs and was awkward in silence. But i felt glad a little but right now, i don't know what i am feeling. I'm not use in this kind of household.

My thought stop when i heard a sound and figure out that it was his stomach.

I feel like i am the only person in here, he maybe right here but he seems don't give a damn attention of my existence.





APPOLLO'S POV

Walang kibong kumakain kami ngayon. Hindi ko alam ang aking nararamdaman, kung matutuwa ba ako o magagalit dahil nagpa-order siya ng jollibee. Hindi ko naman alam na nag-order siya ng ganito karami, mukhang ito ang sadya niya nung lumabas siya saglit kanina. Tumitingin ako sakanya ngayon habang siya'y mabagal na kinakain ang kaniyang manok. Hindi ko pa nagagalaw ang aking pagkain.

"Eat..." English-english pa niya at ensakto naman ay kinuha ko na ang aking kutsara na may milyong-milyong butil ng kanin. Napaso ang aking buong bibig nung nasa loob na ang mga ito, napakainit.

Nahampas ko ang kutsara sa lamesa, tang-ina.

Nahagip ng aking mga mata ang coke na amoy pinggan sa jollibee, hindi  ako umiinom ng coke doon dahil maamoy pero wala akong mapagpipilian ngayon kaya madali ko itong kinuha at mabilisan na ininom. Parang may lava na pumasok sa esophagos papunta sa stomach ko. Para akong nasusuka nung naamoy ko ang baho.

Pero hindi dapat ako mawalan ng gana lalo na't lagi kong tinatatak sa isip ko ang tinuro ni Lola na huwag na huwag tatalikuran ang pagkain dahil iyan ay grasya.

Hinoyop ko ang kanin bago kinain ko iyon para hindi na ito mainit.
Amoy na amoy ko ang nakaka-tuyong amoy ng manok, napapikit at nalamon ako sa sarap nung pinunta ko iyo  sa aking bibig. Napaka-crispy, tumutunog iyon sa bawat pagnguya ko.

Nasa harapan ko siya ngayon at ramdam na ramdam ko ang kaniyang mga titig, hindi ko nalang ito pinansin at patuloy na kinain ang manok na napaka-crispy at ang mga kanin.

Hindi ko alam ang aking sasabihin kaya ayokong makita ang kaniyang mga mata.

Kinain ko steak at spaghetti dahil baka sabihin niya'y mapili ako kaya nagpasyahan ko itong kainin.

Napaka-malamon ko talaga at iyon ang nagbibigay lakas sa katawan ko sa pang-araw araw, malaki ang katawan ko dahil nag-gigym ako tuwing walag pasok sa trabaho pero sa buong linggong para akong may sakit na nakahahawa ay hindi ako nakapag-ehersisyo at dahil iyon sa gagong nasa harap ko.

Pati ang mga sundae na binili niya na parang may ibang tao kaming kasama ay nalamon kona. Sumasagip nga sa isip ko na baka ay may cold eating disorder ako dahil hindi ako makatigil kapag malamig na pagkain ang pag-uusapan pero nasagip din ng utak ko kung may ganoon bang uri ng
sakit.

Nagulat ako nung pagkatapos kong kainin iyon ay nakatitig na siya saakin. Umiwas ako at dahan-dahang iniligpit ang mga plastic sa kanin at iyong malaking lalagyan ng mga manok na ngayon ay naubos na dahil kinain ko lahat pati nadin ang mga baso-baso at kinurot ko iyon at inilagay sa malaking lalagyan ng mga manok.

Akmang masakit na akong aalis pero nagsalita siya.




EARL'S POV

It had been awkward the whole time. He was staring at me when i ate my food. But i supposed to be mad but i wonder why.....

i can't...

I don't know but i gained confidence when he took those actions. Where he arrange them in that bucket just to peacefully make it in the trashcan and when he stood up. As what i have saw, it was creatively arranged.

But i never do something like this ever since cause i had many different kinds of servants.

I'm not a servant, just the fuck. This is filthy.

I scanned my eyes the whole area infront of me and caught it. My thumb and the side of it were the ones i am using right now as my nose caught many different awful smell of as i open the door of this awful trashcan. This sucks.

***

" Salamat." Sabi niya. It means "thank you." Am i right? I am now leaving, it's almost 1 in the afternoon and i have a meeting at exactly that time. I'm at the edge of the door and was ready to take a step.

The hair of my skin were standing in a moment and my brain loses its function a bit.

"Welcome..." I lowly replied.

What is this sensation? I never felt this. As i observe myself the whole time and as when my eyes caught his death glares at that time. Slowly, i felt the soft side within me and is newly to me.

I am driving right now and again stuck in a hard traffic.

His scent surrounds my car, it was making me thinking about him. It is somewhat felt good in nostrills and in lungs.

You'll regret losing me.Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon