Lovers of a Month

chapter 3: February 1

as the day's passed, nathan and i became BEST FRIEND'S! lagi kaming mag-kasama, marami narin akong alam sa kanya, now i know na mayaman rin pala sia tsaka na meet ko na rin ang family nya, ang akala nga nila eh mag-syota kami eh, pero ang totoo nyan hindi naman talaga haha, sa school din akala nila lovers kami, dahil lagi daw kaming mag-kasama. then 2 months before he told me na aalis daw sila ng family nya at pupunta ng U.S for 1 week, at dahil nga best friend ko siya syempre kakalungkot din para sa part ko, pero i understand naman, tsaka 1 week lang naman yun mabilis lang. :)

      monday na naman ngayon at walang makulit na nathan.

       i was walking pabalik ng room with julie, habang umiinom ng coffee, may bumati sa akin kaya lumingon ako, then pagkaharap ko may nabangga akong guy.

     oh! my! PATAY!!

"ooopppss.. i'm sorry ^^v"

    pinunasan ko agad yung polo nya, at napansin kong may kasama siyang 2 lalaki, lahat din sila gwapo, pero mas gwapo itong nabangga ko..

naku! Lord help me naman! ang sama ng tingin ng lalaking eto sa akin,

"tigilan mo nga yan!"

tinabig nya yung kamay ko kaya nahulog yung coffee na dala ko at nahulog din yung panyo ka na pinupunas sa damit nya.

"sa tingin mo mawala nyang sorry mo at mantsa ng damit ko?"

nagulat ako ng pagtaasan nya ako ng boses.

nakakainit ng ulo tong lalaking ito ahhh..? ako na nga itong nagsosoorry.. naku pigilan nyo 'ko, pigilan ny 'ko!

"sorry naman!" i said sarcasticlly

"kaya nga ako nagsosorry diba kasi hindi ko naman sinasadya, and to think na mawawala yan ng dahil sa sorry ko well sa tingin ko naman

alam mo na yung sagot diba? malamang hindi! ano yun? magic na pag-sinabi kong sorry, boom! wala ng dumi! wow, ang galing naman, common

sense naman diba?"

mukang lalo naman syang naasar, sus! dapat lang noh! walang hiya sya!

hinubad nya yung polo nya then binigay saken,

"ano namang gagawin ko dito?"

"labhan mo"

"what the! heck no! anong tingin mo sa akin, labendera?"

then umalis na ako, pero hinawakan nya yung braso ko.

"wait!"

"what?!"

"lalabhan mo yan sa ayaw at sa gusto mo!"

"at sino ka naman para mag-utos nyan sa akin? ha! ni hindi nga kita kilala eh"

maraming nagreact, ngayon ko lang napansin na marami na palang nakatingin sa aminn. nagsimula narin silang mag bulong-bulungan, teka

wala naman akong masamang nasabi diba? tsaka hindi ko naman talaga sila kilala ah, sino ba sila?

"sis, tama na, tara na"

hinigit na ako ni julie paalis paero bakit parang ayaw gumalaw ng mga paa ko, then nagsalita yung isa...

"whoa.. dude akala ko lahat kilala kana pero bakit hindi ka kilala nyan?"

wait, may dapat ba akong malaman? sino ba siya? please naman! can someone tell me! natatakot na ako eh, kung sino tong lalaking toh!

naglakad na kami ni julie paalis ng bigla nya akong tinawag.

"hey! your knychlyn right?"

lumingon ako.

"yah! and so?"

"well, i'm kean"

then hinagis nya yung polo nya sa akin. tapos umalis na sila...

umalis na rin kami ni julie, then pumasok na kami sa room, nung uwian na tinanongko si julie kung sino yung lalaking yon. nacurious

kasi ako sa kanya lalo na nung nagkaroon ng awkward silence kanina nung sinabi kong hindi ko siya kilala.

"sis, siya lang naman si kean saito! hearttrob sya ng school at sya ang leader ng grupo nilang tatlo at ang tawag sa kanila ay ruffians"

"what? they are thugs?! eh how come naman na they are famous?"

"kasi every girl like me thought that they are cools.. kyaaahhh!!!"

sabi nya na parang kinikilig.. yuck!?! cool daw? duh? kamusta naman yun noh?

"psh, eh looks lang naman ang meron sila noh?"

"yeah right, at alam mo ba bes, marami silang nakakaaway, you know why? kasi yung iba may boyfriend na fini-flirt pa sya yan tuloy maraming

boys ang nagagalit sa kanya."

"psh... -_-"

then i rolled my eyes.