TOZ PEMBE

Yıldızlar

Hayatımıza giren ruhları yıldızlara benzetirim.Onlarca,yüzlerce,binlerce her defasında daha parlağını bulduğumuzda terk ettiğimiz küçük yıldızlar. Kutup yıldızının tek olduğunu unutmayın. Hayatınıza ne kadar çok ruh girerse girsin kalıcı izler bırakanlar tektir. Kalp kırıklarınız yoksa , saçlarınızı kestirecek kadar sevmediyseniz birini ,kaybetmekten korktuğunuz için ağlamadıysanız saatlerce ve telefonun ekranına bakarken uyuya kalmadıysanız hiç. OKUMAYIN. Bu koskoca dünyada kendi kalbine sığamayan hikayesi. Bu anılar yazılmayı hak edecek şeyler değil belkide. Belkide bu hikaye sadece yalnızlığından korkan bir insanın paylaşma isteği. Hayat doğumdan ibaret değildir. Bence hayat kalp kırıklarıyla başlar. Bu hikayenin başı da kalkp kırıklığı. Bu hikayenin başı toz pembe hayallerinin ortasına aşk acısı sokan bir kızın hikayesi. Bu hikaye intikamdan doğmuş pişmanlıkların içinde aşkı bulan bir kızın hikayesi ve en önemlisi bu hikayeye yaşanmadan bir son yazılamıyor olması... 

Ocak ayının ilk günleriydi. Çok iyi hatırlıyorum o geceyi. Odamın bütün duvarları beni sıkıştırmaya başlamıştı 8 yıldır beni seven çocuk bir telefon açıyor ve aslında en yakın arkadaşıma aşık olduğunu beni sadece kullandığını söylüyordu. Bildiğim aslında bir elin parmaklarını geçmeyen küfürleri  sıralamış ve ağlayarak bağırarak neden diye sormuştum dilimden başka bir sözcük düşmüyordu neden ? sahi neden yapmıştı bunu bana ? ben bunu hak edecek ne yapmıştım. Hıçkırıklarımın arasında kenimi ayağa kalkmaya zorladım odamın camını sonuna kadar açtım ve soğuk havanın içeri girmsine izin verdim soğuk bile beni kendime getirmeye yetmiyordu. Bütün hıçkırıklarımın arasında derin bir nefes aldım soğuk hava boğazımı yakarak ciğerlerimi acıtırken bana yılbaşında aldığı kolyeyi kopararak dışarı fırlattım. istemsizce sözler verip duruyordum birdaha beni kimsenin bu hale getirmesine izin vermeyecektim. Birdaha hiç bir erkeğe güvenmeyecektim. Birdaha asla bağlanmayacaktım. canım çok yanıyordu.  çocukluk anılarıma ait olan çocuk gitmişti hayatımdan hemde en yakın arkadaşımın yanına. camı kapadığımda ağlamayı hala kesmemiştim. Aynaya bakmadan elim geçen ilk kitabı alıp yatağımın üstüne yığıldım ve göz yaşlarım dinene kadar okudum . Saatlerce sayfaları çevirip durdum. Yastığa başımı koyduğumdaysa rüyamda onu göreceğimden emindim ilk aşkım. uyandığımda kafamda uçuşan dün verdiğim sözlerdi. kimseye üzüldüğümü belli eteyecaktim dershaneye gittiğimizde sıra arkadaşım bana ne olduğunu sordu Nihal'in yeşil gözlerin bakıp benden ayrıldı dedim. sesim donuktu ama gözlerimin dolduğunu hissediyordum. hayır ağlamayacaktım söz vermiştim. Yerimden kalkıp cam kenarına yürüdüm. Hissizce dışarı bakarkn fısıldadım. Bunu ona ödetecektim.