Jeon Jungkook "Still with you"

Hayat Üzülmek İçin Kısa

"Bittii!"

"Teşekkür ederim." yüzünden gülümseme eksik olmayan hemşireye onun gibi gülümseyerek karşılık verdim.

Okuldan çıkar çıkmaz pansuman yaptırmaya gelmiştim. Ceketimi giyip okul çantamı aldım ve yürümeye başladım. O sırada tanıdık bir yüz gördüm.

Yanına gidip gitmemek konusunda karasız kaldığımda beni görüp el salladı.

"Pansuman mı yaptırdın?"

"Evet sen ne yapıyorsun?"

"Kontrollere geldim."

"Nasıl geçti?"

"Hala aynı, hiçbir gelişme yok."

Bunu söylerken bile nasıl gülümsediğini anlayamamıştım.

"Üzüldüm."

"Üzülme, ben üzülmüyorum."

"Neden?"

"Hayat üzülmek için kısa. Ayrıca yürüyememek dışında göremiyor da olabilirdim ya da ellerimle alakalı bir sorun olabilirdi ve çizim yapamayabilirdim."

"Polyanna gibisin ayrıca çizim mi yapıyorsun?"

"Kötü şeyler düşünürsem ve kötü şeyleri dile getirirsem çevremi daha çok üzerim gibi hissediyorum o yüzden genellikle iyi konuşmaya dikkat ediyorum ve evet çizim yapıyorum. Güzel sanatlar lisesine gidiyordum."

"Şimdi peki?"

"Evden eğitim alıyorum okula gitmek pek mümkün olmadı."

"Zor olmalı yani arkadaşlarınla fazla vakit geçiremiyorsundur."

"Çok arkadaşı olan biri değildim normalde de o konuda sıkıntı olmuyor. Hatta daha fazla dizi izleyebiliyorum."

Bu kız cidden Polyanna gibiydi ama onunla konuşmak hoşuma da gidiyordu. Çevremde her şeyi iyi yönüyle gören bir arkadaşı yoktu ya da bu kadar sakin olan.

" Ben arkadaşın olabilirim, yani istersen. "

" Gerçekten mi? Teşekkür ederim. "

" Rica ederim. O zaman haftaya görüşürüz pansumana geldiğimde."

"Görüşürüz Jungkook!"