Gözlerinizi bir kaç saniyeliğine kapattığınızı hayal etmenizi rica ediyorum.
Yataktasınız ve uykuya dalmak üzerisiniz.
Bir arkadaşınızla mesajlaştığınız için gözlerinize engel olmaya çalışıyorsunuz.
"Tıpkı babanın eski iş yerine benziyor."
Sesle birlikte gözlerinizi açıyorsunuz.
Arkadaşınızdan şöyle bir mesaj:
"Ne benzemiyor?"
Bir üstteki mesaja göz gezdirdiğinizde,
Arkadaşınıza: "Benzemiyor." yazdığınızı fark ediyorsunuz.
Gözlerimi ovuşturup telefonumu kenara biryere bıraktım. Hala olayın şokundaydım. Kendimi ele geçirilmiş hissediyordum, bu korkunç... Sanki birileri gözlerimi açıp ona onu yazmamı emretmiş gibiydi. Yüz üstü yatağıma uzanıp kafamı yastığımın altına koydum. Yastığı kulağıma bastırıp neler olduğunu anlamaya çalışıyordum, bu fazlasıyla garipti. Sesler artık normaldi tabii ki ama bu çok farklıydı... Işık gücünün azalıp artmasına alıştığım gece lambama döndüm ardından. Işığın azalıp artmasını izlerken diğer sesleri duymazdan geliyor, şarkı mırıldanıyordum. Ya kafayı yemiştim ya da kafamın içinde birileri yaşıyordu. Yatağıma oturdum. Ellerime bakarak aynı şarkıyı mırıldanmaya devam ettim. Uyku hali göz kapaklarımı ele geçirmeye başladığında usulca yastığıma başımı koydum. Sanki kafamın içindekiler uyuya kalmıştı söylediğim şarkıyla beraber. Tatlı rüyalar...
