27.08.20
"Gece mavisi gözlerinde kayboldum bul beni" çalan şarkıyı duyduğumda gözlerim dolmaya başlamıştı bile.Bu bizim şarkımızdı.
"Aleyna şu şarkıyı kapat"
"Aa niye canım dinliyoruz işte" bilerek yapıyordu kendisi benim eski en yakın arkadaşım olur bana karşı hata yapmıştı.Yavaşça sıramdan kalktım
"SANA KAPAT DEDİM!" diyip telefonu yere fırlattım Aleyna şok olmuş bir şekilde yere bakıyordu ve bende,bana ne olmuştu böyle
"A-Aleyna ç-çok pardon"sesim titriyordu ve bir anda vücudum boşluğa düşmüş gibi oldu ve bedenim yere yığıldı
"NEFES!! BİRİ GİTSİN UTKU YU ÇAĞIRSIN NEFES BENİ DUYUYOR MUSUN?" Aleyna'nın kesik kesik gelen sesinden anladığım tek kelime Utku'nun adıydı sınıftan bir çoçuğun koşarak çıktığını gördüm ardından hemen geri geldi
"Aleyna çağırdım Utku yu gelemem işim var dedi" son duyduğum şeyi çok net duyduğuma emindim ve gözlerimi yavaşça kapatıp kendimi serbest bıraktım.
3 saat sonra
"Ailesine haber verdiniz mi?"
"Hayır hocam ulaşılmıyor telefonlarına"
Boğuk gelen seslerle gözlerimi araladım
"Hocam uyandı" her şeyi şimdi anlamıştım beni okulun revirine getirmişlerdi. Yerimde doğruldum,aniden başıma giren darbeyle bağırdım
"İyi misin?" Bana endişeli gözlerle bakan Utku yu gördüğüm de acı içinde gülümsedim
"Sana ne ki git işlerini hallet" diyip sedyeden kalktım
"İyi misin Nefes cim?"
"İyiyim hocam ben eve gitsem iyi olucak"
"Tamam seni Utku kapının oraya kadar götürsün hadi Utku" Utku koluma girdi ve revirden çıktık
"Neden böyle oldun?" Duymamazlıktan geldim. Kolumu tutup kendine çevirdi
"Kolyen hala duruyor" diyip boynumda ki gece mavisi yazan kolyeye elledi.
"Artık bir önemi yok bu kolyenin"dedim ve kolyeyi çıkarıp avcunun içine koydum
"Bitti mi şimdi?" Gözünden akan yaşları umursamıyordu ve kızaran gözleriyle bir umut istercesine bana bakıyordu
"Bitti."
"Son bir kez sarılabilir miyim lütfen" bedenim sanki ben kontrol etmiyormuşum gibi onun vücudana sımsıkı sarıldı.Kokusunu çektim içime,ne garip demi daha geçen günlere kadar deli gibi sevdiğim adamdan şimdi nefret ediyordum ya da ben öyle sanıyordum. Yavaşça bedenimi çektim istemeye istemeye.
"Gitmem gerek" dedim kısık çıkan sesimle kulağıma doğru eğilip fısıldadı
"Gece mavisi gözlerinde kayboldum, bulmana gerek yok beni" bu cümle içime oturmuştu
"Gece mavisi kendine dikkat et sakın üzme kendini ve bu kolye sende kalsın" o da ağlıyordu kolyeyi geri boynuma taktı ve alnımdan öptü istemsizce gözlerimi kapattım o öperken
"Aşkın nefrete dönüştü özür dilerim." Dedi ve yanımdan ayrıldı.Ben ise olduğum yere dizlerimin üstüne çöktüm bedenim çok yorulmuştu artık.
"Neden?" Diye fısıldadım...
ALLAH'IM 375 KELİME YAZDIM AMA ÇOK GÜSEL OLDU
AH NEFES HÜZÜNLÜ KEKİM BENİM😣
La canga kurbağası bu bölüm sana gelsin seni çok sefiyom👉🏻👈🏻🥺🖤
