Change War

Part 1

Για ακόμα μια φορά στην ζωή μου το σχολείο μου χαλάει τα καλοκαιρινά μου σχέδια και μπαίνει εμπόδιο στην υπέροχη εφηβική μου ζωή. Ευτυχώς όμως για εμένα είναι και η τελευταία χρόνια στο λύκειο μου σε μια μικρή περιοχή στο Sanda Rosa στην California.

Ένας χρόνος ακόμα εδώ και αν είμαι τυχερή θα φύγω από αυτήν την μικρή πόλη και θα καταφέρω να ζήσω την ζωή που ονειρεύομαι στο San Francisco ή ακόμα καλύτερα στο Los Angeles. Μια ζωή που το ξέρω ότι είμαι προορισμένη να ζήσω, σε μια μεγάλη πόλη, γεμάτη φώτα, μουσική και διασκέδαση. Μια ζωή πλούσια με το φως του ήλιου να λούζει την υπέροχη λευκή μου επιδερμίδα.

Το ξέρω ότι όλα αυτά ακούγονταν κάπως, όμως το ξέρω ότι έχω γεννηθεί για να ζήσω μεγάλα πράγματα, να γίνω γνωστή και να ζω ανάμεσα σε ανθρώπους που τους ξέρει όλος ο κόσμος. Έτσι είμαι, αυτό ξέρω να κάνω καλά και αυτό είναι που θέλω να κάνω μια ζωή. Το να είσαι γνωστός σου δίνει δύναμη και η δύναμη σου φέρνει ότι χρειάζεσαι για να έχεις μια ζωή που ο καθένας γύρω σου θα ζήλευε.

Το βλέμμα μου είναι κολλημένο στο παράθυρο του αυτοκίνητου του πατέρα μου όταν βλέπω ότι έχουμε ήδη φτάσει στο προαύλιο του σχολείου. Το αμάξι σταματάει και είμαι έτοιμη να βγω από αυτό όταν ο πατέρας μου με πιάνει από το χέρι και με σταματάει. Με αναγκάζει να καθήσω ξανά στην θέση μου και τότε γυρνάω το κεφάλι μου και τον κοιτάω με ύφος κουρασμένο και τα φρύδια μου υψωμένα κάνοντας το νόημα να μιλήσει.

"Οοο έλα τώρα Candice" αναφωνεί ο πατέρας καθώς βλέπει την έκφραση μου.

"Τι;" του λέω εγώ ξεφυσώντας ενώ το βλέμμα μου γύρισε ξανά στο παράθυρο.

"Το ξες ότι δεν είναι στο χέρι μου, είναι η δουλειά μου, πρέπει να φύγω" μου δικαιολογεί τον εαυτό του για ακόμα μια φορά όμως ξέρω ότι δεν θα είναι και η τελευταία.

Ο πατέρας μου από την στιγμή που έγινε διευθυντής παραγωγής στη τοπική εταιρία κρασιού φύγει συχνά από το σπίτι λόγο της δουλειάς. Την αλήθεια όμως δεν ξέρω πόσο ισχύει αυτό πια, έχω αρχίσει να πιστεύω ότι κάτι άλλο κάνει τον πατέρα μου να φύγει από το σπίτι και όχι η δουλειά. Άλλωστε δεν είμαι τυφλή, βλέπω πως η κατάσταση στο σπίτι με τους γονείς μου πάει από το κακό στο χειρότερο. Αναρωτιέμαι γιατί είναι ακόμα μαζί αφού είναι φανερό ότι δεν μπορεί να κάνει ο ένας τον άλλον ευτυχισμένο. Όμως η αλήθεια είναι πως έχω σταματήσει να δίνω βάση στην κατάσταση των γονιών μου εδώ και χρονιά, γιατί να το κάνω τώρα;