Ghost

Ofiara

Następnego dnia. Wszyscy zeszli na śniadanie. Podobno ktoś z Hufflepuffu widział już ducha. I najprawdopodobniej otrzymał jakieś zadanie.

-Ejj co jeśli te zadania brzmią... Zabij go lub ją - zapytał Ron. Parę osób z Gryffindoru się zaśmiało. Mi natomiast nie było do śmiechu.

Cały czas przed oczami miałem obraz Severusa, który wtedy był tak słaby.
Ron mimo iż mówił, że to jest poważne to tak naprawdę czasami śmiał się z tej sytuacji.

Zjadłem śniadanie i wyszedłem z Wielkiej Sali. Wyszedłem z zamku aby chociaż chwilę po oddychać. Chciałem iść dalej ale zauważyłem Malfoya siedzącego na schodach.

-Wiem Potter, że tu stoisz - warknął odwracając się w moją stronę. Głupio byłoby teraz po prostu stąd uciec więc usiadłem obok niego.

-Wierzysz w to, że ten duch istnieje? -

-Nie mam zamiaru z tobą gadać Potter - zacisnął dłonie i spojrzał się przed siebie. Ja nie odpuszczałem.

-Tylko pytam. Wiesz podobno ktoś

-Wiem Potter! - Malfoy'owi trzęsły się dłonie. Może przejął się stanem Severusa. Ale to co powiedział totalnie mnie wybiło z rytmu

-Wiem.. Ja o wszystkim wiem! I w to wierzę! Bo Teodor Nott... Zmarł dziś nad ranem -

Nie wiedziałem co mam powiedzieć. Malfoy pierwszy raz mi się zwierzył.

-W każdej chwili to mogę być ja, a nawet ty Potter więc nie udawaj takiego odważnego chociaż raz! -

- Malfoy... Wiem -

-Nie wiesz. Nic nie wiesz. Nott był dla mnie przyjacielem. Leżał nieruchomo. Przypomniały mi się słowa Severusa... Nie chciałem w to wierzyć. Kiedy dotknąłem jego ciało to całe się skruszyło i znikło - odgarnął włosy do tyłu i więcej się nie odezwał.

Siedzieliśmy tak z  jeszcze dobre 10 minut aż w końcu uznałem, że Malfoy chce być sam. Wszedłem do środka zamku i poszedłem poszukać Gryfonów. Ron lub Hermiona.

Nie chcę nikomu mówić o tym co spotkało Malfoya i się śmiać z tego . Bo to byłoby po prostu dziecinne.

Prawdą jest to, że nie lubiłem Malfoya i jego paczki. Ale jednak coś mnie w tym zabolało. Co by się stało gdyby nagle odszedł Ron.

Pewnie bym się załamał.