The Manager | Jenlisa au

D-DAY PART 2

Leev POV

The brave jennie kim. Ang tapang mo pag kausap ako. But I saw you today you're really worried. I know this is gonna be your first appearance sa madaming camera. Kung anong kinalakas ng loob mo sa harap ko, ayun naman yung kinahina mo sa harap ng madaming tao. I wish i could comfort you more. But I want you to overcome this day by yourself. Pano nalang kung wala ako sa tabi mo at yung kapatid mo. What if kung mag isa kana lang sa entablado. This is just a beginning jennie. Naniniwala akong kaya mo. Hindi dahil nandito kami. Kundi dahil ikaw yan.

You were holding my hand. As if eto na yung huling hahawakan mko. I never imagined na ganito ka ka soft. You are such a brat lagi. Since day 1. But today, this is the jennie kim I want to work with. Hindi ko alam kung ano tong nararamdaman ko. Pero isa lang yung alam ko. "Wag mo muna kong bitawan."

"Jennie. Please come out. Kanina kapa dyan sa dressing room. Baka mahuli tayo sa susunod mong schedule." sabi ko while knocking the door. Kahit kapatid mo eh hindi ka mapalabas. Tayo nalang dalawa mamaya dahil na orient nako lahat ni chaeyoung sa mga partnership ng company niyo. Ewan ko bat pagkatapos ng presscon kanina dumiretso ka agad dito at hindi na lumabas. I texted you sa nangyari kanina. Alam ko kinabahan ka talaga. But do you really need to do that?

"And why?" you replied sa message ko.

"Let's talk." sabi ko. And you immediately open the door. I went inside at pawis na pawis kana. Baliw kana ba?

"What are you doing? Look at you. Meron kapang isang schedule. We can't postponed it." sabi ko. Hindi ko ma describe yung mood mo ngayon pero para kang nag iinarte na kailangan ng aruga. Pero nakakainis arugain. You need to learn how to act professional always kahit anong circumstances.

"Hindi kaba mag sasalita? Alam mo hindi kita maintindihan. Ngayon ganyan ka. Nung mga nakaraan ang kulo ng dugo mo sakin. Tell me, what do you want me to do?" sabi ko. I need to know kung pano ko sya ibabalik sa sarili niyang ulirat. Hindi pwedeng ganto.

"I can't focus. Nag papanic ako." sabi mo.

"I know. Okay? Ano gusto mong mangyari para kumalma ka." sabi ko.

"Hold me." you said. Are you serious??? Potacca ang lande mo.

"We can't do that. This is work jennie. And I'm your manager." I said. Hindi ko na talaga sya maintindihan. Anong himasmas ba ang dapat sayo ghOrl.

Jennie POV

Natapos din ako sa unang presscon ko. Ganto pala yung feeling? Yung kahit wala kang naririnig na masama sa media eh parang jinajudge mo na yung sarili mo. Kung okay ba sagot mo, kung nice ba itsura ko, hindi bako bitchy? Pero isa lang ang mas tumatak sa isip ko ngayon. Kung anong kapokpokan ginawa ko kanina. Why I let myself hold you out of nowhere? I mean oo kinakabahan ako. Kailangan ko kumalma pero bakit anlakas ng sapak ko. Gulong gulo na pakiramdam ko since I met you.

You're making me crazy. Manoban.

"Hold me. Just hold me until we finish the last presscon." I said again. I know we're working. Nilakasan ko na loob ko. Para mawala na lahat ng kabag sa katawan ko. And you? Please. Let me hold you. You're the one who's driving me crazy yet you also helps me to calm the fck down.

"Let's go. Fix yourself." you suddenly wipes my forehead gently. I'm straight I said. But looking at you right now makes myself wants to adore you more. You have this brown eyes that I wish will look at me for the rest of my life. And those lips. Ayoko na nauulol na ko.

"We're done. Tara na." sabi mo at hinawakan ang kamay ko. Walang kinikilig gago. Hindi na ata ako kakalma buong buhay ko.

Mygaaahd. Leev Manoban. Ang sarap mag trabaho.