Short stories and Random

Ο Άγγελος

Λοιπόν αυτό είναι ένα από τα πρώτα διηγήματα που ολοκλήρωσα, γραμμένο στη δευτέρα γυμνασίου. Ελπίζω να σας αρέσει.

Το κοριτσάκι έτρεχε γελώντας στο μικρό και στενάχωρο δωμάτιο. Τα ξανθά μαλλιά του έλαμπαν κόντρα στις αχτίδες του ήλιου που εισέβαλλαν βίαια από τα στόρια του θολού παραθύρου. Εκείνο μη συνειδητοποιώντας τη κατάσταση στην οποία βρισκόταν, αγκάλιασε τη μητέρα του και τη κοίταξε με ένα γλυκό χαμόγελο. Ένα χαμόγελο τόσο αθώο που μόνο παιδί θα μπορούσε να δώσει. Παρηγορητικό, ενθαρρυντικό, γεμάτο αγάπη.

  Στο άλλο άκρο εκείνη, με λίγες σταγόνες δάκρυα να έχουν ξεφύγει από τα γεμάτα υγρά, κόκκινα μάτια της, κρατούσε ακόμα το πλέον τσαλακωμένο χαρτί. Ήλπιζε να ήταν φάρσα. Ναι αυτό ήταν σίγουρα. Κάποιος ήθελε να τη κοροϊδέψει. Δε θα της έπαιρναν τη κόρη. Δε θα έστελνε τον άγγελό της στους Αγγέλους.

  Η γυναίκα, κάθισε με θόρυβο στη καρέκλα πίσω της και πήρε στα χέρια της το πεντάχρονο κοριτσάκι. Χάιδεψε τα κυματιστά μαλλιά της και τη κοίταξε στα μάτια. Εκείνα, τα ίδια με τα δικά της, γαλάζια μάτια. Δυο θάλασσες που πάσχιζε να χαθεί μέσα τους. Να γίνει κομμάτι τους. Τμήμα τους. Μα δε γινόταν. Δεν μπορείς να χαθείς έτσι απλά. Δεν γίνεται να εξαφανιστείς σαν μην υπήρξες ποτέ. Πάντα κάποιος θα σε κυνηγάει. Τα προβλήματα, οι άνθρωποι, η ζωή. Γιατί εκεί που ηρεμείς, που λες πως όλα τέλειωσαν, εμφανίζεται κάτι που σε διαλύει και πρέπει να χτίσεις τον εαυτό σου από την αρχή. Και αυτή τη φορά με πιο γερά υλικά.

  Η μητέρα άφησε το χαρτί με τα αποτελέσματα των ιατρικών εξετάσεων της μικρής πάνω στο τραπέζι. Έπρεπε να κάνει κάτι, δεν μπορούσε απλώς να κάθεται και να περιμένει το θάνατο της κόρης της. Από νεφρά είπαν. Έτσι ξαφνικά. Αναρωτιόταν συνέχεια πως γίνεται αυτό. Την μια μέρα να τρέχεις και να παίζεις στο πάρκο και την επόμενη να βρίσκεσαι ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου ρουφώντας τις τελευταίες τζούρες οξυγόνου, πριν σβήσει και το δικό σου τσιγάρο, αυτό της ζωής. 

  Για αυτό το λόγο η έκπληξή της όταν το έμαθε ήταν τεράστια. Δεν ήξερε πως να διαχειριστεί τη κατάσταση. Πάγωσε. Λένε πως όταν ζεις μια τόσο άσχημη εμπειρία το παθαίνεις. Αυτή ακριβώς την αίσθηση, να είσαι σαν πετρωμένος, σε μια θέση, ακίνητος. Οι μυς σου να μουδιάζουν, και κάθε κύτταρο του σώματός σου να είναι λουσμένο σε ένα κρύο ιδρώτα που ψύχεται. Τρομακτικό αίσθημα που προκαλεί δέος.