Tijden kloppen weer niet, en sorry voor het lange wachten :(
POV Nils
'Het is half 2' hoor ik Lola zeggen. Ik schrik me dood, half 2!? We moeten ook nog met de trein naar haar ouders toe. Gelukkig zegt Lola dat ik rustig aan mag doen, want ze eten altijd laat. In mezelf begin ik te denken wat ik nog moet doen: slaapspullen pakken, douchen, omkleden, ov opwaarderen. Dat red ik wel binnen een uurtje. Zo gezegd zo gedaan, binnen een uurtje was ik klaar. Lola had ook haar spullen gepakt en stond klaar om te gaan. 'Is mevrouw klaar om te gaan' vraag ik zo serieus mogelijk. Lachend springd ze bij me achterop de fiets. Snel race ik naar het station en waardeer ik mijn OV op. Lola had dat al gedaan, want ja vrouwen zijn echt veel handiger dan mannen ;). Als we eenmaal in de trein zitten zucht ik. 'Gelukkig, gered' zeg ik. 'Tuurlijk' zegt ze lachend. Ik druk een kus op haar wang en ga achterover in mijn stoel zitten.
POV Owen
Samen met Quinty loop ik de kamer in. 'Ach kijk eens wie we daar hebben, onze Owen. En wat is dat, heeft Owen een vriendinnetje' zegt oma. 'Hoi Oma, ja klopt ik heb een vriendin. Ze heet Quinty en is super lief' zeg ik trots terug. Quinty stelt zich voor en maakt een praatje met oma. Zo te zien kunnen die twee het ook wel vinden. 'Eten' hoor ik mama na een tijdje schreeuwen uit de keuken. Zo snel als ik kan sprint ik er heen, ik wil eten. Quinty schuift naar me aan en glimlacht naar me. Wat heb ik een geluk met zo'n vriendinnetje.
POV Daan
Ik ben ook altijd laat, niet zo slim van me maarja. Snel ren ik naar het goede spoor. Gelukkig staat de trein er nog niet dus hebben we nog even tijd om pap uit te zwaaien. 'Zo die is weg, en daar is de trein al' zeg ik tegen Joalien. Snel checken we in en lopen naar een plaatsje om te zitten. Na 2 uur reizen zijn we er al. 'Ik heb nog een fiets hier staan, en de sleutel zit in m'n tas nu hoeven we niet te lopen' zegt Joalien blij. Opgelucht kijk ik, in lopen had ik dus even totaal geen zin. 'Ik fiets wel, jij kan achterop' zeg ik snel tegen d'r. Na een paar minuten fietsen zijn we al bij het huis. In het huis er tegenover woon ik, er brand geen licht, logisch want er is niemand waarschijnlijk. Snel lopen we bij Joalien naar binnen en begroet ik haar ouders.
POV Rein
We lopen de Starbucks uit, op naar het huis van Maureen. Het is niet ver, alleen onze tassen zijn best wel zwaar. 'Hier is het' zegt ze als we een tijdje gelopen hebben. Wauw, het huis is best groot en mooi. We lopen naar binnen waar meteen de ouders van Maureen staan. Ik stel me meteen voor en voel me meteen op m'n gemak. 'Kom, ik laat je m'n kamer zien dan kan je je spullen ook even dumpen'. zegt Maureen. Ik knik en loop achter haar aan. We komen terecht in een mega grote kamer. 'Zozo mooi hoor' zeg ik tegen d'r. Ze glimlacht waarna ik naar haar toe loop. Ik trek haar wat dichter tegen me aan en geef d'r een kus.
