Kaybedecek zamanımız yok sevgilim .Bizi bundan sonra mutluluk ifade ediyor .Bırak bizi kendi halimize.Aşka borçlu kalmayalım .Ayrılığın esiri olmak yerine .Her saat her dakika göz göze yanyana kalalım .Benim senden başka kimim var ki ?Yalancı rüyalara kanmayalım.
Bu ara hep kendimi bu şarkıyı mırıldanırken buluyorum.Koca bir hüzün sanki yaşadığım şu günler.Yada kötü bir rüya?Peki ne zaman uyanacağım? Ne zaman bu karanlık aydınlığa çıkacak?Umudum tükenmişken dünyam kararmışken mutluymuş gibi davranmak zorluyor artık beni.Herşeye katalandım bütün zorluklara göğüs gerdim.Ama artık yapamıyorum.Sevdiğim adamın beni,geçmişimizi,anılarımızı unutuyor olmasına dayanamıyorum.Bu kadarı çok fazla.Onsuz nefes alamam.Onsuz asla devam edemem.
Sabah uyandığımda onu yanımda görememek korkutuyor beni.Daha çok erken bu saatte nereye gitmiş olabilir.Hızla yataktan kalkıyorum.Yine gitti işte yine terk etti beni.Koşar adımlarla merdivenleri inip salona geliyorum yok işte gitti.Dayanacak gücüm kalmadı güçlüymüş gibi görünmek istemiyorum.Ben güçlü olmak değil mutlu olmak istiyorum artık.Aşık olduğum adamı istiyorum.Haftalardır yaşadığım şeye daha fazla dayanamıyorum salonun ortasına oturup bağırarak ağlamaya başlıyorum.Bir çocuktan daha çaresizim.Berbat göründüğüme eminim.Sevdiğim adamı yeniden kaybetmiş olmak nefesimi kesiyor.
3 hafta önce
(Tolga'nın ağzından) ;
Güne Zeyno'yla uyanmak harika.Hastaneden çıktığımdan beri bir an bile yalnız bırakmadı beni.Eskisinden daha mutluz şimdi.Bu kadınla evlenmeliyim.Çocuklarımın annesi bu kadın olmalı.Burnuna ufak bir öpücük konduryorum usulca açıyor gözlerini gülümsüyor.
-Günaydın aşkım
-Günaydın aşkım
Gülmsüyorum.Nasılda herşeyim olmuş.Ufacık ellerini yüzümde gezdiriyor.
-Beni mi izliyodun sen bakalım?
-Evet seni uyurken izlemeyi seviyorum çünkü bitek uyurken susuyorsun.
Yüzünde ki gülümse yerini kızgın bir ifadeye bırakıyor.Karnıma ufak bir yumruk geçiriyor.
-Ahh acıdı güzelim ya
-Hak ettin.
Diyip doğruluyor yataktan kalkıcakken tutup kendime çekiyorum.Kollarını boynuma doluyor.
-Seni seviyorum.
-Konuşmadığım zamanlarda mı?
Diyor.Gülümsüyorum..
-Yok her zaman seviyorum ama konuşmadığın zamanlarda biraz daha fazla.
-Bak hala devam ediyosun ya !
-Tamam kızma güzelim.
-Neyse hadi kalk daha kahvaltı yapıp hastaneye gidicez.
-O niye?
-Of Tolga unuttun mu sonuçları almaya gidicez ya.
-Gerek yok gayet sağlıklıyım gördüğün gibi.
-Çok konuşmada kalk hadi.
Dedikten sonra dudağıma ufak bir öpücük konduruyor ardından mutfaga inip kahvaltı hazırlıyor.Birlikte sıkı bir kahvaltı yaptıktan sonra.Zeyno'nun bitmek tükenmek bilmeyen ısrarları yüzünden soluğu hastanede alıyoruz.Gayet sağlıklı olduğuma yemin edebilirim.
Doktorun odasına girdiğimizde elinde tahlil sonuçlarıyla bizi beklediğini görüyoruz.Yüzünde ciddi bir ifadeyle oturmamızı söylüyor.Bu tavrı bana ilk okul öğretmenimi hatırlatıyor.Oturduktan sonra konuşmaya başlıyor.O sıkıcı konuşmanın detaylarına hiç girmeyeceğim.Milyonda bir görülen bir hastalık erken alzhemier hastalığına yakalanmışım.Kısaca bunamışım yani.Olan biten bu işte.Zamanla unutmaya başlayacakmışım.Ve en geç 5-6 yıl içerisindede ölümle sonuçlanacakmış.
Hastaneden çıktığımızda Zeyno göz yaşlarını daha fazla tutamayıp sıkıca sarıldı bana ve ağlamaya başladı.Uzun bir süre öylece kaldık.
-Zeyno artık bırakıcakmısın beni?
-Hayır
-Nefes alamıyorum ama.
Kollarını hafif bollattı.En azından şimdi nefes alabiliyordum.
-Böyle iyimi?
-Evet daha iyi.
Bir süre sonra uzaklştı yüzüme dokundu gözlerime baktı..
-Evlen benimle..
Gülümsedim.
-Bu teklif çok ani oldu biraz düşünmem gerek.
Dedim gülerek.Yüzündeki ciddi ifadeyi bozmadan gözlerime baktı.
-Dalga geçme.
-Ne bu acale güzelim daha 5-6 yılımız var ?
Uzun uzun gölerime baktı.Bakışlarında ki hüzün canımı acıtıyordu.
-Evet 5-6 yılımız var ama kaybedecek zamanımız yok sevgilim..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tatlı Sert -' The Avengers '
FanfictionKışın en soğuk zamanında, ben nihayet içimde yenemediğim bir yaz olduğunu öğrendim.
