ONE SHOT COMPILATION

LETTIN' YOU GO

I have no idea how I managed to smile when I'm already breakin' into pieces inside. Maybe because I knew that she'll be happy with my decision. Masakit man sa parte ko alam kung tama itong gagawin ko.

Dagli kung inilahad ang kaliwang kamay ko nang makalapit na si Thalia sa altar. At nang mailapag na nito ang kanyang kamay sa palad ko. I slowly pulled her towards me para bigyan siya ng isang mahigpit na yakap. Kasabay naman ng akap na 'yon ang siya namang pagbagsak ng mga luha ko nang dahan-dahan.

"Do you know how happy I am seeing you walkn' down the aisle while I wait for you here?"  I softly asked her with a tearing smile

"I've always  dreamt of this ever since we've met, Thalia." huminga ako nang malalim at mas lalong hinigpitan pa ang pag-yakap, because I know this is gonna be my last time I'll get to hold her like this. At kailangang sulitin ko na ang pagkakataon na 'to.

"I promised to myself that even it's hard, impossible and complicated. Ikaw pa rin ang babaeng ihaharap ko sa altar." pagpapatuloy ko.

"And now my dreams came to reality! I made it. Nagawa ko nang makita ang babaeng mahal kong naglalakad palapit sa akin."

She slowly leaned her head on my chest which made it hurt more.

"But I'd rather break my own heart than break yours, Thalia." dagdag ko pa.

At this moment, ilang beses kong hiniling na mawala ang sakit na nararamdaman ko. Kahit ilang segundo lang. Because this pain that I felt right now, I don't think I can handle it anymore.

"Like what your father told me, If I feel that you no longer happy with my own little world. I should choose to let you go."

Naramdaman ko naman ang maharang pagtigil nito sa naging pahayag ko tungkol sa pag-uusap namin ng kanyang ama. After that, tinignan niya na ako ng deretcho sa mga mata ko.

"I love you so much, but I know  you don't feel the same way I felt for you." sabi ko.

"Thalia, I'm lettin' you go." rugtong ko

Five years is already enough. I did my best to gave her all the things that she deserves, at pagkakataon na rin siguro iyon na maipakita ko sa kanya kung gaano ko siya kamahal.

She slowly slipped away from my hold after hearing those. And I saw her tears streaming down on her face. Using my right thumb, I wiped her tears and gave her a smile.

"Please don't cry, I do wanna see you cryn'."

"Jegs." marahang sambit nito sa pangalan ko.

Mayamaya pa ay lumingon ako sa bukana ng simbahan. At roon nasilayan ko ang marahang pagpasok ni Francis. Itinaas ko ang kanang kamay ko to call his attention. Pinalapit ko agad siya sa 'min, gusto ko kasing magkausap na agad sila ni Thalia as soon as possible. Ayuko magsayang nang sandali.

Sinundan naman ni Thalia ang tingin ko't laking gulat niya nang makita niya si Francis papalapit sa 'ming dalawa. Pagkatapos, agad siyang bumaling ng tingin sa akin. I just nodded before I let go of her hand.

"I'm sorry, Jegs." she sincerely apologized

"And thank you for doing this." she tiptoed to kiss me on my forehead before she go.

Kung ako ang naglayo sa kanya kay Francis, ako rin ang magbabalik sa kanya rito.

Sinundan ko naman siya ng tingin habang tumatakbo palayo sa akin. I'll never forget those memories that I spent with her for five years. It was a great journey and experience that I'll forever hold in my heart.

Maybe they were right, dadating talaga tayo sa punto ng mga buhay natin na kailangan nating pakawalan ang mga bagay na nagbibigay sa 'tin ng kasiyahan.

But in my case, it's not a thing---but a person.

I sacrificed my heart, just for her to be happy. Pinakawalan ko siya because I know hindi ko maibibigay sa kanya 'yong totoong kasiyahan na deserve niya. I can see how much they love each other. Tanging ako lang talaga ang pumipigil sa kanilang dalawa.

Now, I realized kung ano ba talaga ang totoong kahulogan ng pag-ibig. It was about honesty and purity.

And sa pangyayaring 'to, madami akong natutunan. Isa na nga ro'n ay, may mga tao talagang dadating sa buhay natin, It's either that person is a blessin' or a lesson. Hindi naman kasi natin hawak ang ikot ng mundo. Hindi rin natin kayang i-predict mga pwedeng mangyari kinabukasan. We only need to trust on what destiny wrote for us.

But for Thalia who came unto my life, she was the best lesson that I've learned and a blessin' that I couldn't have. Well, ganon ata talaga makipaglaro ang tadhana. Tatangayin ka nito na parang papel. Dadalhin ka nito sa iba't ibang tao, iba't ibang experience at iba't ibang aral ng buhay. Hindi para mapasama ka, kundi para matoto ka.

Just like me, lettin' her go made me realized my mistakes. Hindi tamang maging kontrabida ka sa isang kwento na hindi naman talaga nakalaan para sa 'yo. Learn to accept those things that isn't yours. Maybe, hinahanda pa ng tadhana ang kwento na para sa 'kin. And kailangan ko lang 'yong antayin. Malay mo, malay natin baka ikaw na nagbabasa nito ang nakatadhana talaga sa 'kin.

THE END