Тэхёны талаас
Би дээвэр дээр гарахад хэн ч харагдаж үзэгдсэнгүй. Бүр хэн ч.
Буцаад явъя гэсэн ч сонирхол их татаад байсан болохоор жоохон л хүлээхээр шийдлээ.
/Сүхён: Шал худлаа зүгээр дуртай байж. За уулзаа, уулз! Уулз!
Нари: Үгүй ээ, ер. Чи яагаад уурлаад байгаа юм?
Сүхён: Мэдэхгүй ээ, мэдэхгүй!/
Тэнгэр лүү ширтсэн шигээ явж байтал..
/Хэжин: За, яасан?/
Явж байтал!
/Юнги: Яав аа?/
*Хэсэг зуурын чимээгүй байдал*
/Нари: Яасан бэ, хэлээч ээ?/
ЯВЖ БАЙТАЛ!!!
/Жин: Золиг чинь! Хүн цочоочих юм!*Тэхёныг алгадах*
Тэхён: Ах аа!
Сүхён: Хохино чи!
Хусог: Алгадаад байхдаа яахав дээ?
Хэжин: Хүүе, алгадчихаж байгаа юм уу?
Жин: Харин таавчигдах гэж байгаад больсон шүү.
Сүхён: Дуракыг таавчигдахгүй.
Тэхён: Хайртай шүү.
Сүхён: Захсс./
Юу ч байсангүй. Зүгээр л цаг агаар сайхан өдөр байв.
/Жисү: Энэ нэг юмыг дээ!
Жонгүг: Бар бол бариад идчих сэн.
Хэжин: Туулай барыг барьдаггүй юм аа, хө.
Жонгүг: Гэхдээ туулай дэгдээхийнээс том.
Хэжин: Хэнийг дэгдээхий гээд байгаа юм?
Сүён: Хөөе, хэрэм гуай! Аварга дэгдээхийгээ ав.
Хусог: За./
За тоглосон юм. Би нэг юман дээр тээглээд уначихлаа. Юу юм бол гээд хартал..Аан биш би эхлээд хамраа барьсан юм байна. Тэгээд хальт орилсон. Тэгээд цагаан цамцан дээр нэг юм дусахаар нь хараад сургуулийн эмчийн өрөөнд сэрсэн.
/Нари: Айн?
Гаёл: Айн?
Юнги: Юу..яасан гэнэ ээ?
Сүхён: Ийшшш, цусаа хараад л ухаан алдаа биз. Хамрандаа хайртай хүн өөр яадаг юм!
Сүён: Эмзэгхэн дэлбээ вэ?
Жисү: Өө, шал утгагүй юм бэ?
Хусог: Дургүй хүрчихлээ.
Хэжин: БҮГД БЭЛДЭЭД!
