Yenilgi🦋

Şimdiki zaman

Merhaba, ben İrem.
Tam olarak şuanki İrem, bu hikayenin tamamını kendi yaşamış hâlâ 7 yaşındaki kız çocuğu. Baban öldü mü ? Diye soracaksınız , evet. Bana verdiği sözü tutmadı. Peki sen nasılsınız diye soracaksınız;
Ben delirdim.
İnsanların beni sevmediğini düşünerek bir paranoyak oldum. Hayatı oyun bellemiştim, her zaman kazanmaktan insanların canını yakmaktan zevk alıyordum. Hep ben kazanıyordum onların hayatlarını suratına vuruyor ve ben kazanıyordum. Benden korkmaları hoşuma gidiyordu, benim bir korkum olmadığını sanıyordum. Herkese benim canımı yakamiyacaklarını bildiğimden hepsinin canını yakıyordum. Hayatlarıma burnunu sokuyordum. Hep ben kazanmalıydım, gözüme sadece hırs bürünmüştü. Peki bu savaş nasıl kaybedebilirdi;
Korkusu olmayan bir kız bu savaşı nasıl kaybedebilmişti.
Hayatımda ki herşeyi kaybetmiş ve artık korkusuz olduğumu sanıyordum gene canlarını yakmak için 3 insanın hayatına girmiştim amacım hepsinin sırlarını öğrenip canlarını yakmaktı.
İlk defa kendimden karanlık birisiyle tanışana kadar,
Kaan (Hayır, gerçek adı bu değil)
İnsanların hayatlarına girer, oyunu kaybetceğimi anlar ve ağlar sevgilerini kazanırdım. Hiç gerçekten ağlamamıştım, senelerdir. Evet, doğru manyaktım. Çekinmenize gerek yok, bunu Kaan'dan duyduğumda bende anladım. Bu zamana kadar kurduğum düzeni yıkmıştı. Ben kazanıyordum. Onun karanlığını öğrenmiş, onu ordan vurup nefretini kazanıyordum. O benim manyak olduğumu anlayana kadar. Evet, benim sırrım da buydu. Senelerdir insanların canını yakarak kurduğum bu psikolojiyi suratıma vurarak o kazanmıştı. Onun duyguları yoktu, o bu yüzden kazanmıştı. Ben duygularım yok sanıyordum ama o beni yeni bir duygu ile tanıştırdı. Aşk.
Benim kaybetme sebebim buydu, son ana kadar yenilmemiştim. Onun hayatına girmiştim, girdiğimi sanıyordum. Sürekli benimleydi, ama asıl olay bu değildi. O benden de tehlikeliydi, rakibim benden güçlüydü. Canını yakmak için hayatına girmiştim ama bu rakip beni alt etmişti. Nasıl mı? Beni delirdiğime ikna ederek...