Medya:yerum ulen sizi. Datluşlarım.😍
Gözükmen için erken olduğunu sanmıştım. Bu kadar kısa kalıcanı bilsem sanmazdım.
Çoktan eve varmıştım. Eve geldiğimde zile basmadan kapı açılmıştı. Annem hızla beni içeri çekmişti. Annemin bu haleri eve erkek atan kızlara benziyordu.
Bu düşünce beni güldürürken bay ses susmadı.
"Ayıp ayıp. İnsan annesiyle böyle mi konuşur hayvan oğlu havyan. Pardon ya babana hayvan dedim. Affet beni yüce Zeon."
Sonlara doğru sesi gerçekten af diler gibi çıkmıştı. Bu halini es geçtim. Babama sövmesinde sakınca yoktu. Nede olsa o bir hayindi annemi yüz üstü bırakıp gitmişti. Düşüncelerimi bölen annemin sorusu oldu. "Bu gün tuaf bir şey oldu mu? Bir şey gördün yada duydun mu?"
"Yok de. Beni öğrwnmesi iyi olmaz."
Kafamı hayır şeklinde iki yana saladım. Ve odama yöneldim. Yatama oturdum. Sen kimsin? Yada nesin? Zihnimi nasıl okuyosun? Ve en önemlisi. Götüme niye taktı?
"Akşam görürsün ne oldu mu?"
Nasıl yani baya baya akşam karşıma çıkıcam. Hemen daha bu gün seni duydum. Yani erken değil mi?
"Niye erken olsun?"
Ne biliyim kitaplarda ve filimlerde hep öyle oluyor.
"Kitap karakterimiyiz lan biz. Ben Tae. Sen Jimin. Aha bu kadar basit."
Adı Tae miydi? Tae seni aķsam mı görücem?
"Nerenden dinloyon beni abi."
AMAÇSIZ BİR BÖLÜM VE BEN NE KADAR YAKIŞIYORUZ DİMİ? NEYSE
GOOD BYE
