THE TRUTH.
Nagising ako na nakahiga sa matigas at malamig na bato, natatandaan kong natulog tayo sa mapinong buhangin. Hindi ko agad binuksan mata ko dahil natatakot ako sa maari kong makita, kinakabahan ako. May naamoy akong mga chemical at pabango, naglakas loob akong buksan ang mata ko matapos ang 1 minutong pagdadalawang isip.
Paggising ko nasa loob ako ng kwarto at wala ka dun kasama ko, ako lang mag isa. Walang laman itong kwarto, nakadamit ako na pang-ospital. Nasan ba ako? Eto na ba yung totoo? Maya maya may pumasok na nurse, at may binigay na gamot na kamukhang kamukha nung candy na binibigay satin nung monkey.
Nurse: ❝ oh baka sigawan mo na naman ako at tawaging monkey, inumin mo na gamot mo para gumaling ka na ''
Me: ❝ excuse me wala akong sakit, nasan ba ako ❞
Nurse: ❝ this is a mental hospital, 1 month ka nang nandito because you abused drugs. nakakakita ka ng mga bagay na di totoo, wow improving nakakausap na kita. you feeling better? ❞
A tear suddenly fell from my eyes.
Me: ❝ so she's not real? the love of my life? parang gusto ko nalang siguro masiraan ng ulo ulit kung wala sya dito. wag mo na akong bigyan ng gamot, gusto ko syang makasama ❞
Nurse: ❝ you mean? yung kasama mong babae dito sa kwarto? ❞
Me: ❝ YES YES. SHE'S REAL? WHERE IS SHE? ❞
Nurse: ❝ sandali lang tatawagin ko ❞
