Walking Enigma: The Untold Vampire Story

10 || Bʟᴀᴄᴋ Iᴍᴀɢᴇ

Inayos ko na ang aking nga binili sa poob ng compartment ng sasakyan.

Tinapunan ko ng huling lingon kung saan nag laho ang matipunong likod ni Liam.

Hanggang sa muli huling sambit ko sa hangin.

Atsaka tumalikod at nag lakad na ako patungo sa drivers seat.

Binuksan ko na ang pinto ng maalala ko ang pag kahilo at pag ka uhaw ko kanina.

Nangangamba ako na baka maulit iyon. Nag pakawala ako ng malalim na buntong hininga. Bago umupo sa driver's seat.

Isinaksak ko na ang susi at inalis sa parking ang kotse.

Bago ko i-atras ang kotse may nakita akong imahe sa side mirror sa likod ng sasakyan at binigyan ako nito ng kakaibang pakiramdam.

Lumabas ako ng kotse at tiningnan iyon pero wala akong nakita.

" May tao ba dyan? " ume- echo ang aking boses sa tahimik na Centro ng downtown.

Binaliwala ko ito at pumasok ulit ako sa kotse.

Pero bago iyon may nakita naman ako ulit sa harap ng sasakyan.

Hazel brown eyes that turns to fiery red.

Stares that gives me shivers down to my spine.

Kaniyang imahe 't mata na nakaka hypnotize.

Black image.

Wala kang nakikitang mukha pero nararamdaman mo ang emosyon.

Emosyong nakakatakot na kahit sakanyang titig palang ay mamatay kana.

Nagising ako sa realidad ng may narinig akong nabasag sa loob ng lalice, ang shop na pinagbilihan ko.

Binaliwala ko lang ito at tinapunan ko ng huling tingin ang imahe kanina pero wala na ito.

Hindi klaro sa aking mga mata ang kaniyang mukha pero base sa saaking n
pakiramdam nag kita na kami dati.

Agad kong ini-atras ang kotse at saka inapakan ng mahigpit ang silinyador nito.

**

Nag hahangos ako ngayon dahil sa sobrang kaba at halo halong sensasyon at nararamdaman. Dala na din siguro ng pagkagulat at pag ka takot kanina.

Ang hindi ko maintindihan bigla akong nauuhaw lagi.

Minsan na hihilo.

Nawawala sasarili ko.

Parang may mga paru-paro sa tyan ko.

"Aish!" Ginulo ko ang buhok ko at sinampal ang noo.

Hindi ko na alam kung anong nanyayari sakin.

Noong pag dating ko lang dito, ako nagkanito

"Aish nakaka inis" sambit ko sa hangin.

Nadaanan ko ulit ang tahimik na park at ang mga tahimik at mga abandunadong bahay.

Tahimik na daan parang ghost town ba,

Tahimik.

Walang tao.

Madilim.

Maalikabok.

At higit sa lahat.

Eerie.

Binalewala ko na ang lahat na nakikita ko at pinabilis ang takbo ng kotse.

Hanggang sa muli Downtown.