Persona non grata

2.

Λένε πως το μαύρο είναι το χρώμα του σκότους, πως είναι ένα και μοναδικό, πως σε αυτό δεν υπάρχουν αποχρώσεις και τονικές παραλλαγές μιας και το σκοτάδι σηματοδοτεί το τέλος στο οποίο δε χωράνε ημίμετρα. Κι όμως, αν κανείς μπορούσε να ενωθεί με τα οπτικά κύτταρα της Μαίρης, θα έβλεπε τον χώρο που τον περιβάλλει να μαυρίζει ολοένα και πιο πολύ και θα ένιωθε τον χρόνο να σταματά, σαν να βυθίζεται σε ένα απύθμενο πηγάδι, δημιουργώντας την τέλεια αντίθεση με την πραγματικότητα που την περιέβαλε: 

Οι πλούσιες ακτίνες του ήλιου έλουζαν τον εξωτερικό χώρο της Santa Maria della Pace, η μαυροφορεμένη γυναίκα περπατούσε σκυφτή και μοιρολογούσε, πλήθος ατόμων χωριζόταν σε ομάδες των δέκα για να επισκεφτεί τις κατακόμβες, με τους περισσότερους να διαμαρτύρονται με δυνατές φωνές για την απαγόρευση των κινητών, αφού είχαν δώσει τρία ολόκληρα ευρώ και δεν τους επιτρεπόταν να τραβήξουν ούτε μία φωτογραφία, αγνοώντας την τραγική φιγούρα που σουλάτσαρε ανάμεσά τους ζητώντας έστω και ένα λεπτό από το υστέρημά τους. Το λευκό πουλμανάκι του πανεπιστημίου ήταν σταθμευμένο μπροστά στην επιβλητική, σε γήινους τόνους είσοδο, και το λιπόθυμο σώμα της Μαίρης κείτονταν εδώ και λίγα δευτερόλεπτα σε ένα πεζούλι, με το κεφάλι της στα πόδια του Γιάννη, που μόλις την είδε να χάνει τις αισθήσεις της τη σήκωσε στα χέρια και την έβγαλε γρήγορα έξω, δίχως να την αφήσει στιγμή από την αγκαλιά του. 

Οι φωνές και τα σχόλια των συμφοιτητών της, που είχαν σχηματίζει έναν κύκλο γύρω τους, δεν ήταν αρκετές για να την αποκόψουν από το απόλυτο κενό της συνείδησής της και τα σχόλια έδιναν και έπαιρναν πάνω από κεφάλι της:

'' Κρίμα, κι είναι καλό κομμάτι.'' Είπε ο Πάνος και ο Γιάννης τον κοίταξε δολοφονικά, κάνοντας το λεπτό στόμα του να γίνει μια ευθεία γραμμή, '' Sorry, δεν είχα πάρει πρέφα ότι τη γουστάρεις, ρε μεγάλε... '' συνέχισε για να λάβει την ίδια απάντηση.

'' Τόση ώρα ρωτάω τι έπαθε και δε μου δίνετε καμία σημασία.'' Διαμαρτυρήθηκε η Χριστίνα, το πιο συνεσταλμένο κορίτσι της παρέας και η πιο κοντούλα σε ύψος, με τις μελί μπούκλες μέχρι τους ώμους και τα βαθουλωτά, πράσινα μάτια, σταυρώνοντας τα χέρια στο στήθος.

'' Γιατί δεν τη βάζουμε μέσα;'' πετάχτηκε ο Σωτήρης δείχνοντας με το σκοτεινό βλέμμα του το πούλμαν.

'' Για να παίρνει καθαρό αέρα.'' Αποκρίθηκε σχεδόν αδιάφορα ο Άκης και κοίταξε τη Χριστίνα, '' Μάλλον σοκαρίστηκε από το θέαμα...'' της είπε κάπως θλιμμένα.