A MONSTER TALE~{Dutch}

H3. I'm in Pain

Lachend kijk ik Collin aan. Ik ben zielsgelukkig met deze man. Samen oefenen we onze dans voor op de bruiloft. De bruiloft zal plaatsvinden over enkele maanden en het meerendeel is gelukkig al geregeld. Ik heb mijn betoverende witte jurk en mijn prins op het witte paard naast me. Niks kan dit nog verpesten.
De muziek stopt en Collin en ik kijken elkaar lachend aan. 'Je bent echt mooi weet je dat.' Fluistert hij in mijn oor. Ik klamp me nog steviger vast om zijn nek en kijk hem in de ogen aan. 'Dat weet ik toch.' Zeg ik speels en ik laat hem los. Smachtend kijkt hij me na terwijl ik richting de keuken loop, algauw hoor ik voetstappen achter me en voel ik twee sterke armen om me heen. Ik plaats mijn blote voeten op zijn voeten en samen lopen we door het huis heen. Lachend, pratend en kussend. In de gang blijf ik staan, wanneer ik merk dat we post hebben. Er ligt een DVD hoesje op de deurmat en voorzichtig pak ik hem op. Er zit een klein geel briefje op het DVD hoesje geplakt met de tekst:

Deze is voor jou zusje, zorg dat je hem niet alleen kijkt. De beelden kunnen nogal.... Schokkend zijn....

Kippenvel verspreid zich over heel mijn lichaam en angstig loop ik terug naar Collin, die net een glas water voor zichzelf inschenkt. Mijn gezicht is lijkbleek wanneer ik de kamer in loop en bezorgd loopt Collin op me af. 'Liz wat is er?' Vragend komt hij naast me staan en leest hij het gele plak briefje op de DVD. 'Maar, zij was toch dood?' Vragend kijkt hij me aan, maar ik ben niet in staat om ook maar iets dat op een antwoord lijkt, te geven. Met trillende benen loop ik naar de DVD speler en leg de DVD er in.
Na een tijdje verschijnt er het beeld van een lijkbleek meisje met zwart haar en helder groene ogen. Dezelfde ogen die mij altijd geruststelde voordat ik verkracht werd door mijn vader. Dezelfde ogen die mij altijd hielpen om in slaap te komen, door aan mij een verhaaltje te vertellen. Dit is zonder twijfel Austria.
Zwijgend kijken Collin en ik de DVD af, alleen bij het moment dat Austria de man vermoord kijken we weg. Dit wilt niemand zien en de beelden zijn inderdaad schokkend.
Mijn hersenen draaien op volle turen en de woorden die mijn allerliefste zus zegt, dringen bijna niet eens meer tot me door. Ik heb pas door dat het filmpje is afgelopen, wanneer het beeld zwart wit wordt en er alleen nog maar een soort van sneeuw te zien en ruis te horen is. Ik probeer op te staan, maar mijn benen kunnen mijn gewicht niet dragen. Ze zijn te zwak en ik sta te erg te trillen van de schok.
Eindelijk heb ik na al die jaren Austria terug gevonden. Het beeld van een vroegere Austria en het beeld van de Austria op het filmpje, lijken in niets op elkaar. Haar ogen waren nog net zo heldergroen als altijd, maar ze stonden levenloos en dood. Haar huid was zo wit als sneeuw en haar haar was zo zwart als roet. Ook haar lippen waren rood, rood van het vergoten bloed.
De kamer begint om me heen als een gek te draaien en ik probeer me ergens aan vast te klampen, maar ben te laat. Ik zie nog net hoe de vloer steeds dichter naar me toe komt, voordat alles zwart wordt en ik het gefluister van mijn zus hoor:
'Pas goed op je verloofde, want hij kan nog wel eens rot aan zijn einde komen....'