FOR HIM: Love By Accident

Chapter 3

Raf's POV

It's been a week. Pero grabe na agad ang pahirap sa amin ng mga seniors.

They want us to greet every seniors that we see. Kapag may nakita silang hindi nag greet. 10 push ups.

After our classes we are required to attend a meeting lead by the seniors. Pag may na late. 5minutes plank. Hindi lang yon "One's mistake is everyone's suffering." so pati kami kasama sa punishment. 20squats.

May mga iba na sumubok na punahin ang ginagawa nila pero ang sinasabi lang ng seniors ay "If you can't handle this then leave. Walang kawalan sa inyo." Ang dating 300 juniors naging 150 na lang. Now I understand why they call this tradition notorious.

Ngayon andito kaming lahat sa quadrangle. P. E. Lang subject namin ngayon so maaga ang dismissal pero pinatawag agad kami.

"Every Friday is our reflection day." Gabrielle said.

"You'll tell us kung anong natutunan niyo sa ating tradition ." Red Said.

"If no one has any reflection punishment will occur." Ken said.

"Pero if one of you has reflection and the four of us agrees with you. Then you can all go home early." Harith said.

"Let's start. Please raise your hand state you name and Student ID?" Gabrielle said.

"Mikaela Baldos, 06-535-215. I learn nothing! Puro pagpapahirap ang ginagawa niyo. I enroll here to learn and become a great engineer. Not a prisoner. I quit." saad nito.

"Ok. Get out of our sight." Gabrielle said like it was nothing.

Umalis naman si Mikaela na mangiyakngiyak.

"Uy kawawa naman si Mikaela. Mamimiss ko siya huhu." Tatiana said.

"Wag kang maingay. Pag ikaw pinasagot di kita tutulungan." sabi ko sa kaniya.

Can you believe it? I'm still friends with Tati haha.

"You stand up. State you name and Id then answer." Ken points at Tatiana.

"Yan kase ang ingay mo." pang aasar ko sa kaniya.

"Tatiana Crizel Ong, 06-539-623. My reflection is beautiful cause I saw myself in the mirror everymorning. So it's beautiful because I'm beautiful." Proud na sagot nito.

Kita mo sa mukha ng mga juniors ang pag pigil ng tawa. Yan ang palaging ginagawa ni Tati ang bwisitin ang Seniors.

"Stand still 06-539-623. Don't sit untill I say so." Gabrielle said.

"Enough. No More answers. Run across the field back and forth don't stop untill I say so." Gabrielle commanded.

Nagstart kaming tumakbo. Pabalik balik.

Napapansin kong naghihingalo si Tati ilang segundo pa'y nahandusay siya sa field.

Agad naman nagsitakbuhan ang Head Seniors. Binuhat ng tatlo si Tati.

Di ako makapag timpi. Kwinelyuhan ko si Gabrielle.

"Ano ito ba yung gusto niyo? Eto ba yung tradition niyo? Ang patayin kaming lahat ha?" Nangagalaiti kong sabi.

Aamba na sana ako ng suntok ng pigilan ako ng ibang juniors.

"Oras na may mangyaring masama sa kaibigan ko. Makakalimutan ko ang respeto ko sayo bilang Senior." saad ko at umalis.

Agad ko naman pinuntahan si Tati sa Clinic. Wala naman daw complication. Masyado lang siya naexpose sa init ng araw kaya siya nahimatay.

Lumbas muna ako at bumili ng inumin.