Ang Probinsyana Girl

Chapter 1

Zane POV

"Anak! Gising na maaga ka pang aalis diba??" Sigaw ni nanay sa labas ng pinto ng kwarto ko. Ang pangalan ni nanat at Teressa. Napakabait nyang nanay ko kahit laging sumisigaw yan sa umaga para magising kami.

"Opo, he to na po babangon na." Matamlay kung sabi Kay inay.

Pag katapos Kong bumangon ginawa ko na ang dapat kung gawin sa aking sarili. yung tinatawag nilang morning rituals ba yun? Ah basta yun.Pagka-labas ko ng bahay naamoy ko agad yung masarap na Amoy na luto ni inay.hmmm adobo. Mapaparami kain ko nito.

"Magandang umaga inay! Sa aking kapatid na maganda pero mas lamang parin ang ganda ko good morning!!"

"Eww ate maganda ka d'yan, tingnan mo nga yang sarili mo, hindi mo nga maayos ayos sarili mo eh, para ka ngang siga dyan sa suot mo. Babae kaba talaga ate?" Aba't siraulo tong bata na to ah. Pasalamat ka lab ka ni ate hmmf.

"May problema ba sa suot ko kapatid? Ganito naman talaga ako manamit ah. Nay may Mali ba sa pananamit ko?"

"Nako anak, hayaan mo na yang kapatid mo alam mo naman yan eh kung ano ang uso, makiki-uso rin sya." Sabi ni nanay na nakangiti. Binalingan nya naman yung kapatid ko na nanlalaki ang mata " at ikaw naman? Alam mo naman na nakasanayan nya na yan eh kaya hayaan mo na. Ikaw talagang bata ka."

"Alam nyo kumain na lang tayo kasi may lakad pa ako. Diba hahatid nyo ako sa Airport?" Sabay paupo Kay nanay sa lamesa.

"Ayy oo nga anak! Baka ma late ka sa flight mo."

Habang kumakain kami napansin ko na wala si tatay at Kuya kaya nag tanong ako.

"Nay, asan si tatay at Kuya?"

"Ahh tatay mo? Andun sa labas, sa kapitbahay natin. Yung Kuya mo naman, Hindi ko alam kung saan. Nauna kasi syang gumising." Sabi ni nanay sabay subo ng adobong luto niya.

"Si Kuya ba? Nakita ko sya kanina may katawagan, nagmamadali nga sya eh. Katrabaho nya siguro yun" sabi ni Jazmine ang kakababata  kapatid.

"Nangako sya sakin na ihahatid nya ko sa airport eh" nagtatampo kung sabi.

"Hayaan mo na anak, kami na lang ng kapatid mo maghahatid sayo sa Airport" Na nakangiting tugon ni nanay sakin.

"Kayo lang po? Eh si tatay? 'Di sya sasabay sa pag hatid sakin?"

"Alam mo naman na ayaw ka niyang umalis diba? Sigurado ako nagtatampo sayo yun." Si tatay talaga oh para naman sa kanila to eh. Hayst.

"Nagpaliwanag na ako Kay tatay diba?" Malungkot kung saad. Hayst.

"Tapusin nyo na kinakain nyo. Aalis na tayo pagkatapos."

"Opo nay." Maytamlay Kong saad.

Pag katapos naming kumain nagligpit na kami ng pinagkainan at kinuha ko na ang mga gamit ko na dadalhin sa pag Alis ko.

"Nay puntahan ko muna si tatay mag papaalam lang ako."

"Sege anak."

Kinakabahana ako Kay tatay. Lalambingin ko nalang para di na mag tampo. Malapit na sana ako sa bahay ng kapit bahay namin ng makasalubong ko si tatay.

"Di na ba talaga kita mapipigilan anak? Wag ka nalang kaya umalis. Makuntento nalang tayo sa buhay natin." Malungkot na sabi ni tatay habang nakatitig sa mga mata ko.

"Tay, alam mo namang...."

"Oo na anak. Na may pangarap ka kaya ka aalis." Putol na sinabi ni tatay sa pagsasalita ko.

"Sege na anak. Baka mahuli ka sa byahe mo." Sabay akbay ni tatay na nakangiti na sakin.

"Pumapayag ka na po na umalis ko tay?" Nakangiti kong sabi kasi di ako makapaniwala.

"Susupurtahan na lang kita anak. Alam ko naman na 'di kita mapipigilan d'yan sa gusto mo."

"Salamat Tay!!" Niyakap ko sya agad. Dahil sa sobrang tuwa.

Habang nagbabyahe kami di namin mapigilan na umiyak ni nanay. Malalayo na ko sa kanila. Mamimiss ko kakulitan ng pamilya ko. Ng makarating na kami sa Airport agad akong niyakap ng kapatid ko at ni nanay.

"Mag ingat ka doon anak ha? Mamimiss ka namin." Umiiyak na sabi ni nanay. Sabay punas sa luha nya.

"Opo. Kayo din po. Pakisabi Kay tatay mamimiss ko sya. Ikaw naman jazmine wag kang magpapasaway sa magulang natin ha?" Ano bayan. Tulo na sipon ko.

"Opo ate."

"Sege na anak baka pigilan ka pa namin sa pag Alis mo." Sabay yakap namin sa isa't isa.

"Paalam po! Ingat kayo!".

A\N: sorry po kung Lame, first time ko po. Sana po subaybayan nyo ang storyang into. Salamat sa pagbabasa.