Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
×
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•×•
Hâla Euphrosyne gibi gülümseyebilse bile, aramızdan aşkı ilk tadan Yuqi olmuştu.
Gün içinde bir süre dinlenmek amacıyla yattığım Siesta'dan, mora çalan koyu bir perşembe gecesine, ensemdeki korkunç ağrıyla uyanmıştım.
Geç olmuştu saat, lakin uyandırmamıştı Yuqi beni eve geldiği gibi, ve kendime gelmem biraz sürse bile ânında endişelendirmişti bu beni.
Salonumuz ile mutfağımız birleşikti, neredeyse hiç mobilyamız yoktu minicik apartmanımızda, paylaştığımız yatak odamıza bakmış, tuvalette ve koridorda, ensemi ovalaya ovalaya Yuqi'yi aramıştım, en son aklıma gelmişti balkona çıkmak.
Çıplak ayaklarımın bunaltıcı yaz sebebiyle yarı ısınmış balkon fayanslarına değdiği o an, gözlerime o zaman için çok yabancı gelen bir manzara ile karşılaşmıştım, öyle net canlanıyor ki gözlerimin önünde hâla.
Greensleeves'in piyano versiyonu açıktı Yuqi'nin telefonunda, sessiz sessiz çalıyordu -ki sessiz çalmaz Yuqi'nin sevdiği hiçbir şarkı, 'Apartmanımız dinlesin, şehrimiz de bizimle dans etsin bu gece' der, son ses açardı en hüzünlüsünden en hareketlisine her şarkıyı, gürültüyü ve paylaşmayı severdi can dostum.
İlk defa elinde sigarayla görmüştüm onu o gece, zamanında lise ortamından alışmış, sonrasında da dudaklarından düşürememiş olanımız bendim oysa, içmezdi Yuqi, balkon korkuluğunun üzerinde yasladığı elinde, işaret ve orta parmaklarının arasına sıkıştırılmış, daha yarılamamış bile.
"Suratın şişmiş." dedi beni görür görmez ağzının kenarıyla gülümseyerek, küçüklüğünden beri yüzüne en çok yakışan ifadesiydi bu, ne var ki bu ifadede bile yabancı bir etken vardı o gece, hüzün doluydu gözleri.
