လွမ်းဆွတ်ခြင်းကင်းပါစေ [Unicode &Zawgyi]

အပိုင်း(၃၉)

[Zawgyi]

(အပူဒဏ္ကာကြယ္ရန္အထိေရာက္ဆုံးနည္း)

မနက္အေစာ(၅)နာရီခြဲလွ်င္ ဒီဒီးႏွင့္ ျမတ္သူ ထ,ကာ အေျပးက်င့္ၾက၏။ ငဝိုင္းကေတာ့ အေဆာင္တြင္ေနခဲ့ၿပီး မနက္စာျပင္ထားေပးေလသည္။ စူဠာမုနိဘုရားေပၚအေရာက္တြင္ ျမတ္သူတစ္ေယာက္ ဆက္မေျပးႏိုင္ေတာ့ပဲ ကတၱရာလမ္းေပၚတြင္ ထိုင္ခ်ပစ္လိုက္သည္။

ေရွ႕သို႔ေက်ာ္တက္သြားၿပီးေနာက္ ျမတ္သူမပါလာမွန္းသတိထားမိကာ ဒီဒီးေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေျမေပၚတြင္ထိုင္ခ်လွ်က္ အသက္ျပင္းျပင္းရွဴကာ အေမာေျဖေနေသာ ျမတ္သူတစ္ေယာက္ စကားပင္ျပန္မေျပာႏိုင္ေခ်။ ဒီဒီး ျမတ္သူရွိရာသို႔ လမ္းေလွ်ာက္သြားၿပီး အေရွ႕တြင္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။

'ေန႔တိုင္းေျပးေနတာေတာင္ အခုထိေမာတုန္းပဲလား အလင္းရာ'

ျမတ္သူ လက္ကာျပၿပီးေနာက္ စကားေျပာရန္အခ်ိန္ယူလိုက္သည္။

'ေျပးတာကိစၥမရွိေပမယ့္......
ေန႔တိုင္း..ဒီကုန္းတက္ႀကီးပဲ ေျပးတက္ေနရတာ... ဒီမွာအသက္ထြက္ေတာ့မယ္ဗ်'

'ေျပာေတာ့ stateေက်ာင္းတုန္းက အားကစားထူးခြၽန္ေက်ာင္းသားပါဆို?'

'ဟာ~~ အတိတ္ကအတိတ္ပဲ'

ျမတ္သူနဖူးထက္ကေန ေခြၽးမ်ားစီးက်လာ၏။ ဒီဒီးက သူ၏လည္ပင္းတြင္တင္ထားေသာ တဘက္အဝါကိုဆြဲယူၿပီး ျမတ္သူကိုအလိုက္တသိသုတ္ေပးေနလိုက္သည္။

ေဆာင္းရာသီ၏ မနက္(၅)နာရီဆိုသည္မွာ အေမွာင္သခင္မင္းမူလို႔ေကာင္းတုန္းအခ်ိန္ ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ဘုရားေပၚတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကသူ အနည္းငယ္ရွိေနတတ္သည္။ ဒီဒီး၏ မပိုမလိုေသာ ဂ႐ုစိုက္ ခ်စ္တတ္မႈေၾကာင့္ ျမတ္သူရင္ထဲအထိ ေႏြးေထြးသြားရ၏။

ဘုရားရင္ျပင္တြင္ ေနမင္းအလင္းေဆာင္သည္အထိ ေနၾကကာ ဘုရားဦးခ်ၿပီးျပန္ခဲ့ၾကသည္။ ဘုရားအနီးရွိဆိုင္မ်ားမွ မနက္စာအတြက္ ေျပာင္းဖူးေၾကာ္မ်ားလည္း ဝယ္ခဲ့ၾကေသးသည္။

ဒီဒီး၏ ဆိုင္ကယ္ေပၚမွ ဆင္းလိုက္ၿပီး လြယ္အိတ္ႀကိဳးကို ပုခုံးတစ္ဖက္ထဲ လြယ္ကာ ျမတ္သူရပ္ေန၏။