Bir kafe açmışsınız, bu bizim hayalimizdi Jeongin...
Birlikte pasta yapacaktık, una bulanacaktık, dudaklarına krema sürüp temizleme bahanesiyle öpecektim seni.
Nereden bilebilirdim ki, Changbin beni buraya getirdiğinde senin bunları başkasıyla yaptığını...
Yine görmedin beni sevgilim, çünkü görmeni istemedim. Sen beni unutmak isterken, belki de unutmuşken, ben sana kendimi nasıl hatırlatayım?
Benimle yaptıklarını başkasıyla yaptığında canımın ne kadar acıdığını anlatamasam da, mutlu olduğunu bilmek artık başkasına ait olduğun gerçeğini kabullenmekte biraz olsun yardım ediyordu.
Sen artık benim değildin sevgilim. Artık benim değilsin.
Bana en uzak yerde, bir başkasının yanındasın.
Ve ben seni, sensiz sevmek zorundayım...
