အဲ့ေယာက္်ားကငါ့အပိုင္(ေခတၱရပ္နား)

part(23)

Part(23)

က်ဴးနင္အာသည္..
အနက္ေရာင္ေက်ာက္မ်ားျဖင့္သြန္းလုပ္ထားေသာကုခ်င္းကိုပိုက္ကာစင္ျမင့္ထက္သို႔ျဖည္းညင္းစြာတက္လာသည္..

ဘုရင္ႀကီးႏွင့္တကြလူအေပါင္းတို႔မွာထိုအနက္ေရာင္ကုခ်င္းကိုအံျသစြာၾကည့္လ်က္..

ဝိုး..
ဒါက...ခ်င္တိဳင္းျပည္က႐ွားပါးကုခ်င္းမဟုတ္လား..

ဒါက..က်ဴးမိ်ဳးႏြယ္စုထဲကိုဘယ္လုိေရာက္ေနတာလဲ.

က်ဴးနင္အာ..နိဂယ္လ္(အနက္ေရာင္ကုခ်င္း)ကိုၾကည့္ကာ..

ထိုကုခ်င္းကိုအရင္ဘဝကတစ္ေခါက္မွအသံုးမျပဳခဲ့ဘူးေၾကာင္းအမွတ္ရလိုက္သည္..

ယခုပြဲလါခါနီးမွပင္
ေျမေအာက္ခန္းထဲတြင္သိမ္းထားတာျမင္၍..ယူလာျခင္းျဖစ္သည္

အိုး.ဒီအနက္ေရာင္ကုခ်င္းက..ထူးဆန္းေနလိမ့္မယ္လို႔မထင္ထားဘူး.

စင္ျမင့္ထက္၌ရပ္ေနေသာသူမကိုၾကည့္ရသည္မွာေသျခင္းကိုယူေဆာင္လာေသာနတ္ဘုရားမသဖြယ္..

ျဖဴေဖြးေနေသာအသားအေရေပၚ၌အနက္ေရာင္ဝတ္ရံုကတလြင့္လြင့္..

သူမပံုစံကအထီးက်န္ေနဖြယ္..

ကုခ်င္းကိုသတိမထားမိဘဲတီးခတ္လိုက္မိသည္..

ထိုအခါတစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ျငင္းခံုေနေသာလူထုႀကီးမွာတိတ္ဆိတ္သြားၿပီး

သူမကိုေငးေမာကာၾကည့္ေနၾကသည္..

အခ်ိန္ေတြၾကာေညာင္းလွၿပီ..
ေမပယ္ရြက္ေတြလဲနီျမန္းေနၿပီ..
ျမစ္ဝါျမစ္ကလဲအရင္အတိုင္းပဲစီးဆင္းေနျမဲ..

လူေတြကလဲ..နာက်င္ေနတာေမ့ေလ်ာဖို႔..ျမစ္ဝါျမစ္ကေရကိုအငမ္းမရေသာက္ၾကတယ္..

ပီအိုနီပန္းေလးေတြပြင့္ေနၿပီ..

ေႏြကုန္လို႔ေဆာင္းေရာက္ခဲ့ျပန္ၿပီ..

မင္းကေတာ့ငါ့ကိုေမ့ထားခဲ့ၿပီ
ေဆာင္းႏွင္းစက္မ်ားၾကားမွာ..
ငါဟာ..ဒယ္အိုပလိုေတြကိုမႈတ္ထုတ္ရင္း
ဆုေတာင္းေနမိတယ္.

တစ္ေခါက္ေလးပဲဖစ္ျဖစ္ငါ့ကိုသတိရဖို႔

သူမ၏အထီးက်န္ဆန္ေသာျမင္ကြင္းကို
ၾကည့္ေနၾကေသာလူအေပါင္းတို႔သည္