Katıksız Deli

Bölüm 6

Eve vardığımızda direkt kendi odama çıkarak yatağıma girdim.
Yaptıklarına bir anlam veremezken nasıl bir yere düştüğümü sorguluyordum kendimce.Beni koruyacağını söylerken aksi olarak canımı yakıyordu.Belki de farkında değildi ama yapıyordu işte.Hele
bugün yaptığı.... bir insana babasından bahsedilince neden o kadar sinirlenir ki ? Bu çok saçma.Acaba onu sevdiği için mi kızmıştı bana yoksa nefret ettiği için mi ? Böylesine bir adamın birini sevmesi bir mucize olabilir orası farklı da neyse işte...

Ben bunları düşünürken kapı çaldı.İçeriye Toprak girdi.Ona baygın gözlerle bakarken yorgunca konuştum.

"Ne var ne istiyorsunuz
benden ?"

"Abim akşam yemeğine çağırıyor."

Gözlerimi devirip geçirdim içimden.Hem işkence ediyor hem de yemeğe çağırıyor bu nasıl bir mantık ?

Aptal...

"İstemiyorum.Ben tokum."

Dedim sinirle.Yalan söylemiyordum onun laflarına karnım toktu.Hala kapının önünde beklediğini görünce sinirim ikiye katlandı.

"İstemiyorum kelimesinin neresini anlamıyorsun sen ? Gelmeyeceğim işte gitsene, git !"

Birşey demeden kapıyı kapattığında söylenip durdum.

Lahavle velakuvvete illabillahi
Aluyyil azim...

Sabır dileniyordum.Gerçekten sabır istiyordum Rabbimden.
Yaşadıklarıma ve yaşayacaklarıma katlanabilmek için.

Bir kaç saniye sonra aşağıdan tabak ya da bardak kırılma sesine benzer sesler sonra da Girayın öfkeli bağırışları duyuldu.Bu adamın sinir sorunları vardı.Kesinlikle.
Odamın kapısı kırılacakmış gibi açıldığında Giray olduğunu anlayıp hemen göz kapaklarımı indirdim.Onun sinirli haline bugün şahitlik etmiştim ve bir daha görmek istemiyordum.Sert adımlarını duyarken iyice yanıma yaklaştığını hissettim. Neden ona dönük olan tarafa doğru yatmıştım ki ben ?!

"Aşağıya in."

Dedi sert ama sakin bir şekilde.

"Uyumadığını biliyorum.Ve hemen aşağı iniyorsun.Eğer bu odaya bir daha gelmek zorunda kalırsam bu gün yaşadığın o acıyı sana özletirim.Yemin ederim bunu yaparım."

Dedi ve kapıya doğru adımladı.

"Umarım bunu yapmam için beni mecbur bırakmazsın."

Dedi ve kapıyı çarpıp çıktı.

Hayvan !

Bir insana tehditle yemek yedirmeye çalışıyor.Elimden gelse değil şu yataktan kalkmak kılımı bile kıpırdatmazdım ama bir sorun vardı işte.

Ben o kadar babayiğit değildim.

Hızla ayağa kalkıp üzerimi değiştirdim daha rahat birşeyler giyinip odadan çıktım merdivenlerden aşağı iniyordum ki bir anda sert bir vücuda çarparak sendeledim.Düşmemi engelleyip beni belimden kavradığında kokusundan ve beni bu kadar sert tutuşundan Giray olduğunu anladım.Direk kollarından sıyrılarak gözlerine baktım.

"Ben de tam sana geliyordum. Son anda sıyırdın."

Dedi tehditkar bir tonlamayla.
Hiçbirşey demeyerek yanından geçip gittiğimde bir kaç saniye sonra arkamda gelmeye başladı.Yemek masasına göz gezdirip sandalyeye oturdum.

İstemeyerek.

Tabağıma konulan çorbaya sıkıntıyla baktım.'Ben seni yemek istemiyorum ki çorbacık.'