Başımı bacağına koyup gözlerimi kapattım. Arabanın durmasından anlaşılacağı gelmiştik. Ama hiç kendimi bozmadan uyuyor numarası yaptım. Bizden hızlı davranarak birisi kapayı açıp "buyur patron" dedi. Hemen aklıma Namjoon geldi. Akıllı, kurnaz, ölümcül mafya patronu Kim Namjoon bana aşık mıydı?
'Ah, Seokjin şuanda onu düşünecek zaman da değilsin. Tanımadığın birisinin evine geldin. Daha önce yaptıklarını saymıyorum.'
Doğru söylüyorsun iç sesim. Birisi yine beni kucağına almıştı. Ah, cidden Seokjin düştüğün hallere bakar mısın? Gecenin serinliği ufak bir titrememi sebeh oldu. Kucağında olduğum adamın ilk kez sesini duydum. "Hemen battaniye getirin" diye bağırmıştı. Neden bu ses bu kadar tanıdık geliyor. Aklımda ki kişi olamaz değil mi? Onun sesi bu kadar kalın değildi. Her neyse biran önce sabah olup bu durumdan kurtulmak istiyorum. Battaniyenin üstüme örtülmesini hissettim ve ilerlemeye devam ettik. Merdivenden çıkıp, beni bir odayı çok narin bir şekilde yatırdı saçlarımı kulağımın arkasına nazikçe koydu. Yanağımı şefkatle seviyordu. Odanın kapısı çalındı. Birisi içeriye girip "Patron müşteriler geldi" dedi. Karşı taraf cevap vermeden kapı kapanma sesi geldi. Hemen gözlerimi açtım. Odayı baktığımda kırmızı renk ağırlıktadı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Rahat ve şıktı. Odayı biraz kurcalamaktan zarar gelmez diye düşündüm. Çalışma masasına oturdum. Masanın sağ kısmında dosyalar vardı. Gereksiz ve merakım fazla olmadığı için bakmadım. Yatağın sağ kısmında şık sade kitaplığı doğru ilerleyip kitapları baktım ; Demian (Herman Hesse), Those Who Walk Away From Omelas ( Ursula K. Le Guin), The Stranger (Albert Camus), The Cather in the Rye (J.D. Salinger) ve The Hitchhiker's Guide To The Galaxy kitapları vardı. Aralarında Demian'ı okumuştum. Demian: Emil Sinclair'in Gençliğinin Hikayesi, Hermann Hesse tarafından ilk kez 1919'da yayınlanan bir Bildungsroman. Demian ilk kez hikayenin anlatıcısı olan "Emil Sinclair" takma adı altında yayınlandı, ancak Hesse daha sonra yazar olarak ortaya çıkmıştı. Tam elimi alıp göz atacakken öksürme sesi ile dikkatimi o yöne verdim. Kitapları bakarken içeriye birisinin girdiğini fark etmemiştim. İki dk içinde odayı nasıl benimsemişsem. Bana gülerek bakan, yüz hatları belli olan, uzun ve yakışıklı biriydi. Yanıma yaklaşık "Gayriba sende kuzenim gibi kitapları çok seviyorsun" dedi. "Abartılacak şekilde değil ara sıra kitap okurum" diye cevap verdim. Gülümsedi. "Sanırım kendine gelmişsin bir dahaki sefere daha az iç ve içkili bir şekilde bilmediğin yerlere gitme". Hafif kızarmıştım. Bir şey söylemeden tekrardan söze girdi. "Ayağında iyileştiğine göre sabah istediğin yere bırakırım seni" dedi. Her şey için teşekkür edip ayak uçlarımı baktım. "Bana teşekkür etme. Kuzenime teşekkür etmelisin. Burayı o seni getirdi. Şanslı olmalısın ki, kuzenim kolay kolay kimseyi yardım etmez. Hele evine getirmez" dedi. Tekrardan yüzüne baktığımda "Kuzenin nerede müsaitse ona teşekkür etmek isterim" dedim. "Şuanda müsait değil müşterilerle uğraşıyor" dedi. Kafa sağlayıp tebessüm ettim. Karnımın aç olup olmadığını sordu. Canımın bir şey istemediğini sadece boğazım kurulduğundan dolayı su istedim. Odadan çıkıp 1 dk içinde elinde su bardağı ile döndü. Su bardağını bana uzattı. Teşekkür edip içtim. Tekrardan odadan çıkarken burada dinlene bileceğimi bir şey istediğimde hizmetçiği seslene bileceğimi söyledi. Onu kafa sağlayarak onayladım...
