Şeftali Mevsimi

Şeftalinin Gücü Adına

En sevdiğim meyve şeftalidir. Nedeni yok. Şeftaliyi severim. Ama şey; Belki mal olduğum içindir bilemem.

Her neyse. Benim adım Mukaddes. Adımı pek severim. Benim can adım, canan adım.

Her neyse boş yaptım- çünkü malım-.

Ben okula gitmek ıstemedigim için gitmiyorum. Çünkü enayi değilim. Bir de okula mı gideyim sanki. Ama siz enayisiniz gidiyorsunuz.

Neyse boş yaptım. Kendimi de boşuna yordum. Her neyse!

Ben ne mi yapıyorum o zaman. Bütün gün evde yatıyorum. Sıkılınca oturuyorum. Kanepeden bıkınca yatakta oturuyorum. Odaları geziyorum. Ve şeftali yiyorum hehehehehehe.

Sizler de enayi olarak okula gidin işte.

Neyse sonra benim Bir de kardeşim var. Mallıkta benimle yarışır. Adı Taküyittin. Bu arada bizim soy adimiz Jabbar.

Algıladınız mı? Mukaddes Jabbar. Bildiginiz kalite akıyor.

Akıllardaki şarkı

Kalite kalite marka marka...

Gerisini bilmiyom.

Neyse.

Ama bir gün hayatımız tamamen değişti. JABBAR ailesi iflas etti. Ve ben okula dönmek zorunda kaldım.

Olay aslında şöyle oldu. Benim babam bıktığını söyleyip ve holdingi bırakıp bahamalara gitti. Annem de şirketi yönetemedi. Çünkü annem daha önce şirket yönetmemişti. Hal böyle olunca iflas bayraklarını çektik.

Bu sırada ben ne mi yapıyorum? Yatakta yatmaktan sıkılıp kanepeye oturmaya gitmişimdir.

Veee bugün okuldaki ilk günüm. Gram heyecan olmadığını belirtmek isterim çünkü artık ben de bir enayiyim.

Okuldan içeri girdim ve omen tanrım birini gördüm. Kimi mi?

Tahminleri alayım...

Eğer cevabınız bad boyumuzsa sen artık madalyalı bir cringe okursun.

Ama değil. Yanı şey benim salak anlattiarim cringe değil diye değil. Gözümle gördüğüm kişi bad boy değil.

OK?

Ben kimi mi gördüm. Bizim eski bahçıvanı demek ki biz fakir olunca o da burada işe başladı.

Olsundu...

Neyse mal sınıftan embesil gibi yürüyerek içeri girdim. Çünkü neden girmeyim???

Zıkkım bir sıraya oturup eve gidince hangi kanepede oturayım diye düşünecekken artık fazla kanepemiz olmadigi geldi aklıma.

Ve ağlamaya başladım. Sınıfın ortasında bağırarak ağlıyordum.

"Artık bizim kanepemiz yok."

Millet bana malmışım gibi bakıp kriz geçirdiğimi düşünüyordu. Onlar embesilin peşinde gideniydi.

Ben. Ben Mukaddes Jabbar. Mal olamazdım. Ben Ahmak olurdum. Ve artık kim ahmakmış onlara gösterecektim. Bana ahmak yerine mal gibiymişim gibi bakmalarının bedelini ödetecektim.