Hanggang sa huli

48

Maine's pov

Pagkatapos ng eksenang naganap kanina agad akong nagtungo sa room ko dahil feeling ko matutumba na ako kaya agad akong nahiga.

Bakit ganon?
Mahirap bang intindihin yun?
Mahirap ba nilang tanggapin na walang kasalanan si rj?
Bakit lagi an lang silang may sinasabi tungkol kay rj?
Eh maski kahit kunti lng na masakit na salita galing sa bibig ko tungkol kay rj wala silang narinig.

Bakit ba nila ako pinapakielaman?
Yes they are my family, at may karapatan silang pakeelaman ako pero huwag naman na isisi nila ang sakit ko kay rj.

Paano na lang kung mamamatay ako?
Sasaktan nila si rj?
Ikukulong?

'Huwag kang mag oa meng alam mong hindi mangayayri yan ok,' sqbi ko na lang sa isip ko

At tinulog ko na lamang dahil bukas panibagong araw nanaman.

••••kinabukasan••••

Nagising ako sa sikat ng araw kaya kinuha ko ang phone ko at chineck kong anong time na its 7:36 am kaya tumayu ako at naligo.

Pagkatapos kong maligo agad akong nagbihis at agad na bumaba naabutan ko nanaman sila sa kusina na kumakain kaya nakisalo na din ako

Habamg kumakain kami walang ni isa ang gustong magsalita...

••••fastforward••••

Nauna akong natapos na kumain kaya agad akong nagpunta sa garden ng biglang may tumabi saakin.

Diko siya nilingon dahil amoy palang alam kona kung sino

"Bat nandito ka sa labas?"tanong niya

"Ang boring sa loob nay"sabi ko s anagaalaga saakin simula nong bata ako si nanay pepe

"Boring nga ba or sadyang umiiwas ka sa kanila? Dahil parin ba to kagabi?"tanong niya

"Anak, alam kong magulo ang mga nangyayari ngayun, pero tiwala lng sa kanya balang araw magiging maayus din ang lahat"sabi ni nanay pepe at niyakap ako sinandal ko naman ang ulo ko sa balikat niya at doon nilabas ang matagal ko ng tianatagong lungkot..

"Nay ang sakit na eh"sabi ko hinahagod naman niya ang likod ko

"Iiyak mo lng nicomaine, hilig mo kasing magkimkim ng lungkot at mga sakit"sabi ni nanay pepe

"Alam moba napakabait na bata yang rj na yan, diko aasahan na iiwan ka niya at magpapakasal sa ilang months or days weeks palang niyang nakakasama samantalang sayu 7 years "sabi ni nanay pero ako umiiyak lng sa balikat niya

"Akala ko noon hindi ka niya sasaktan pero bakit ka niya sinaktan?"sabi niya humiwalay naman ako sa pagkakaakap ko sa kanya

"Ganon naman talaga nay eh pagpumasok ka sa isang relasyon, dapat ready ka , readyng tanggapin ang sakit iyakan at pagmamahal na ipaparamdam niya , hindi mo masasabing nagmahal ka kung dimo naranasan masaktan, sabi nga nila ,'the person who complete you, he/she will be the one who also broke your heart', at dika din iiyak kong dimo labis mahal ang isnag tao"sabi ko

"Tama ka naman anak, pero paano ang pamilya mo hindi niyo naba talaga maayus?"tanong niya pinunasan ko naman ang luha ko

"Hindi niyo naba ulit maibabalik yung pamilyang dating masayang nagsasalo sa hapagkainan, dating masaya lang, dating walang away, dating nagtutulungan, dating masayang nagkakasama"sabi ni nanay pepe bumuntong hininga naman ako

"Wala naman ako magagawa nay sila na mismo ayaw, pinagaawayan lng naamn nila ang companya, nay sinubukan ko ng pagayusin noong kami pa ni rj nay pero ayaw nila matatas pride nila lalo na si kuya nico at ate nikki, kaya sabihin mo nga saakin nay? Paano? Paano kung sila na mismo ang umayaw? Nakakapagod na ang ganto nay alam naman nila ang condisyon ko pero bakit sila ganto ang sakit nay eh nawalan na nga ako ng rj nay ayaw konang may mawala pa saakin , baka di natin alam madismaya ang mga sisters and brothers in law ko at umalis sila dito sa bahay at maging wasak na tong pamilya nay diko kaya yun"sabi ko pinakalma naman niya ako hanggang sa nakarinig ako ng sigawan kaya napatakbo ako at naabutan ko sila ate nikki kuya niko dean at coleen na nagaaway nanaman kaya napastop ako sa pintuan nong makita ko sila at pinakalma ang sarili ko na kanina pa talaga hindi na maganda ang pakiramdam ko