Hanggang sa huli

22

Maine's pov

Nung natapos na kaming maggroup hug agad kong napansin na wala pala si rj kaya lumapit ako kay jerald dahil siya lang yung katabi niya kanina.

"Je asan si rj?"tanong ko

"Tumakbo palabas nung patapos na speech mo"sabi niya kaya agad lumabas at doon ko siya nakita sa kotse niya umiiyak agad akong lumapit sa kanya

Rj's pov

Nung patapos na yung speech ni  meng agad akong lumabas diko na kayang pigilan pa ang mga taksil kong luha, at  napansin ko ang kotse ko doon ako yumuko at umiyak hanggang sa may naramdaman ang humahaplos sa likod ko kaya napatingin ako at nakito ko siyang nagaalala

"Ok ka lng bat ka umiiyak?"tanong ni maine

"Wala to"sabi ko at pinunasan ang mga luha ko gamit ang kamay ko

"Diba sabi ko sayu noon lagi kang magdadala towel mo oh ito pamunas mo ng luha mo"sabi ni maine kinuha ko naman yung panyu at pinangpunas

"But ka pala nandito birthday mo to kaya dapat nasa loob ka nakikisaya"sabi ko habang pinupunasan ang luha ko

"Wala ka doon eh kaya hinanap kita baka mamaya mapano ka pa"sabi niya

"Ok na ako bumalik kana doon"pamimilit ko sa kanyang pumasok

"Sige ganto pagpumasok ka papasok na din ako"sabi niya

"Mamamaya pa ako papasok"sabi ko sa kanya at naglakad ako papuntang garden

"Teka saan ka pupunta"tanong ni maine kaya liningon ko

"Pahangin lng ako doon sa garden"sabi ko

"Sama ako "sabi niya at naglakad kami papunta sa garden at nung makarating kami doon agad kaming umupo sa damuhan

"Bat nakakaya mo pa akong samahan kahit na alam mona"tanong ko sa kanya habang nakatingin ako sa langit

"Diko din alam dapat nga magalit ako sayu gusto kitang saktan, suntokin sampalin at sabihin sayu na andito n ayung sinaktan mo oh-"pinutol ko ang anu mang pwedeng niyang sabihin

"Sige pinapayagan kitang saktan ako "sabi ko napatawa naman siya at tinignan ko siya nakatingin din pala siya sa langit kaya binalik ko ang aking mga mata sa pagtitig sa langit

"Nagpapatawa kaba, kung gagawin koba yun may mangyayari ba?, diko kayang gawin eh dahil kahit na anong sakit ang ibigay mo saakin, minahal kita at ikaw yung dahil noon ng aking mga nguti kaya dapat nga akong magthank u sa ginawa mo noon"sabi niya at tinignan ko siya nakatingin din pala siya saakin at may luhang namumuo sa mga mata niya agad ko naman itong pinunasan gamit ang mga kamay ko

"Shshshshs tama na meng"sabi ko kasi pagumiiyak si maine yun yung kahinaan ko ayaw ko siyang makitang umiiyak lalo na sa harapan ko

"Hayaan mo akong magpasalamat rj sa lahat ng ginawa mo saakin lalo na ngayung araw, salamat sa efforts mo alam kong ikaw ang nagpadala nung flowers at ang promice ring, pero bakit rj ? Bakit may papromice promice ring ka pang nalalaman kung kayat iniwan mo lng din naman ako bakit?"tanong niya habang umiiyak napaiyak na din ako

"Shshshs huwag ka munang magsalita gusto kong ako muna please—hayaan mong— ako muna ang magsalita kahit ngayun lang"sabi niya tumango lng ako

"Isang sagot isang tanong rj, Minahal mo ba talaga ako?"bigla niyang tanong kaya dahilan para mapatingin ako sa kanya