ეტლი |H.S| (Completed)

part 5

*ამელია*
სავადმყოფოს საშინელი სუნი...ტირილი და შიში....ვკანკალებ ხელები მინკანკლალებს ჰაერი აღარ მყოფნის გული მერევა....მეშინია...ჰო მეშინია,ბებიამ გამზარდა ის მივლიდა დედა რომ გარდამეცვალა ის არის ჩემი მეორე დედა მან მასწავლა ყველაფერი ის თუ წავა... მე...მე რა მეშველება....ვინ დამამშვიდებს დედა რომ მონენატრება...ვინ ჩამაცმევს თეთრ კაბას...არაა....არაააა ღმერთო გთხოვ ის გარდაჩინე ნუ დამტოვებ ბებიას გარეშე ნუ წამართმევ საყვარელ ადამიანს არ გაკეთო ეს გთხოვ!! გეხვერწები ღმერთო!

გული მიჩქარდება...ყურში მხოლოდ ტირილი მესმის...მხოლოდ ტირილი....

ექიმი გამოდის ვხვდები რომ მე იმედი დავკარგე.... ცრემლი ჩამომიგორდა ლოყაზე მუხლებით დავეცი და ტირილი დავიწყე მამა ჩემთან მოდის მეხუტება და შუბლზე მკოცნის.....მან ყურში ჩამრჩულა რომ ძლიერი უნდა ვიყო და ამას ორივე გადავიტანთ.....

დასაფლავება 1-ლი დეკემბერი 12:20წთ

სასაფლაოზე ვარ და კუბოს ვუყურებ სადაც ჩემი ბებო წევს...გახურებული ცრემლები ლოყებს მისველებს სიო ქარი თმებს მიწეწავს ვგრძნობ შეხებას გაყინულ ხელზე ეს თბილი ნაზი შეხებაა...დავინახე ეტლში მჯდომი ჰარი სუსტად გავუღიმე და ხელი მოვუჭირე მან მთხოვა ოდნავ დამეხარა რათა ჩემთვის ეთქვა ორიოდე სიტყვა ჩახველა და მითხრა
-ძალიან ვწუხვარ....მე მამა დავკარგე 7 წლის რომ ვიყავი ეს საშინელი ტანჯვა იყო ჩემთვის რადგან ოჯახი მე უნდა მერჩინა დედას უნდა დავხმარებოდი მამას დავიწყებაში.....თუ რამეში დახმარება დაგჭირდა მე შენს გვერდით ვარ ამელია......

გაჩუმდა თავი ჩახარა შემონხედა და საუბარი განაგრძო
-აღარ იტირო ტირილი არ გიხდება...

მის ჭაობისფერ თვალებსი ჩავიკარგე,ჩავიკარგე და გზას ვერ ვეძებ რომ შევწყვიტო მის თვალებზე ფიქრი...

სახლში რომ მივედი თავს შეუძლოდ ვგრძნობდი ოთახში ასვლის თავიც არ მქონდა მდივანზე დავწექი და ტელევიზორი ჩავრთე უაზრო გადაცემას მანამ ვუყურე სანამ ტელეფონმა არ დარეკა
-ამელია
-ლეო?
-ძალიან ვწუხვარ ბებიას გარდაცვალებას...ბოდიში ვერ მოვედი დასაფავებაზე მთელი გულით მინდოდა მოსვლა და შენს გვერდით ყოფნა....ბოდიში რომ ამ დღეს შენს გვერდით არ ვიყავი და არ გაგამხნევე...
-არაუშავს ლეო
-მისმინე...ყველაფერი კარგად იქნება კარგი?
-კარგი
-ძილინებისა....ტკბილი სიზმრები პრინცესავ
-ძილინებისა ლეო
ყურმილი დავკიდე და თვალები დახუჭე
-როგორ ხარ საყვარელო?
-მააა
უეცრად ავტირდი და მამას ჩავეხუტე
-არ იტირო ჩემო პატარავ არა მე აქ ვარ
-მიყვარხარ მამა
-მეც,მეც ძალიან მიყვარხარ

მდივანზე დავწექით და ვკაპარაკობდით იმაზე რომ ჩვენ ყველაფერს შევძლებთ და ცხოვრება გრძელდება.

დილას გამეღვიძა მისაღებში გვეძინა მე და მამას გამეცინა და ისევ გავაგრძელე ძილი.