ეტლი |H.S| (Completed)

part 11

მთელი ღამე არ მძინებია. საშინელი ,ფიქრები მიტრიალებდა თავში.როგორცკი 9:00 გახდა იმ წამსვე ჩავიცვი და ჰარისთნ წავედი სახლში მხოლოდ ჰარი იყო ანე არ ბრძანდებოდა.ის ოთახში იყო და რაღაც ამოუცნობ ნახატს ხატავდა ვკითხე მან კი არ მიპასუხა მეწყინასავით. სიჩუმე დავარღვიე და ვკითხე
-ჰარი გავიგე ანეს უნდა ლონდონში გაგზავნოს....შენ ეს გსურს?
-ჰოო....მინდა წავიდე აქ რომ ვარ წარსული თავს არ მანებებს..
-რაა?მე?მტოვებ?
-შენ?შენ საკუთახი ცხოვრება გაქვს რატომ უნდა გადარდრბდეს ვიღაც ხეინარის ცხოვრება.....
-არაა,ეს ასე არაა მე მადარდებ თან ძალიან არ ვიცი რა მემართება როდედაც შენს გვერდით ვარ.....რაც გაგიცანი ჩემი ცხოვრება შეიცვალა მე კი ეს მახარებს არც შენ ხარ ნაღვლიანი
-ამელია,მისმინე მე შენ კარგს ვერ მოგიტან ამიტომ დამივიწყე გთხოვ წადი,წადი ჩემი ცხოვრებიდან და საკუთარი ცხოვრება შეიქმენი ჩემს გამო ცხოვრებას ნუ დაინგრევ......გთხოვ წადი....
-არა!არ წავალ შენს გარეშე ვერ გავძლებ არ შემიძლია ჰარი არაა......მე შენ მიყვარხარ
ბილო სიტყვები ამოვიჩურჩულე თავი ჩავხარე,ცრემლებმა გზა გაიკვალეს,გავიგონე ჰარის ამოხვნეშა თავი ავწიე და მას შევხედე.....ტირილი უფრო ამიტყდა ვტიროდი და ჰარის ვუყურებდი ის ჩუმათ იჯდა
-ეს არასწორია!წადი გთხოვ წადი
მისმა სიტყვებმა გული საშინლად მატკინა კარები გავაღე და გავიქეცი უეცრად კი ნაილს შევეჯახე თავი ამაწევინა მე თავი გვერძე გავწიე და გავიქეცი ნაილის ხმა მომესმა არ გავაგონე მივრბოდი და თან მცხარედ ვტიროდი სად წავსუვლიყავი არ ვიცოდი მხოლოდ ერთი გამოსავალი დამჩა ეს სასაფლაო იყო.

***
სახლში რომ მივედი შუა ღამე იყო ალბათ მამას ძინავს ფეხი სკამს წამოვკარი და წავიქეცი მუხლი საშინლად მეტკინა სინათლე აინთო მამა კი გაბრაზებული მიყურებს
-სად იყავი?ტელეფონს რატომ არ პასუხობ?იცი როგორ ვინერვიულე?გამეცი ხმა?ამელიაა ჩუმათ რატომ ხარ?
-მამა ჰარი ლონდონში მიდის

ავტირდი და მამას ჩავეხუტე
-ამი...
-მამა...მას უნდა რომ დამტოვოს და წავიდეს....გთხოვ შეაჩერე...
-პატარავ მისმინე ჰარი კაცია შენ კი მასთან შედარებით პატარა ჩვილი....მას სურს რომ შენი ცხოვრება გგქონდეს...
-არაა,მინდა მასთან ვიყო მე ის მიყვარს მამაა მიყვარს
-ეს არასწორია! ამელია დაუკვირდი რას ლაპარაკობ!
-მე ძალიან კარგად ვიცი რასაც ვამბობ 100ჯერ ავწონე ჩემი ფიქრები და აზრები მე ის მიყვარს მამა მიყვარს ჩემს აზრს კი ვერ გადამაფიქრებინებ ჩემი გრძნობები მისდამი რეალურია და არაა ბავშვური გატაცება.....

საშინელი წვა ვიგრძელი ლოყაზე მამას თვალებში ჩვაშტერდი მისი თვალები გაშავებულიყო გაბრაზებისგან ძარღვები დაჭიმული ჰქონდა
-მე ეგრე გაგზარდე?მიპასუხეეეეე??რატომ მირთულებ ყველაფერს რატომ?რატომ მაგდებ უხერხულში?რამე გაკლია?მაპატიე დედობა ვერ გაგიწიე მაპატიე დედა ვერ გადაგირჩინე მაპატიე....ყველაფერი მაპატიე...ვმუშაობ თავს არ ვზოგავ რომ შენ კარგი გარემო შეგიქმნა შენ?შენ რეებს აკეთებ 26 წლის კაცი შეგიყვარდა...შენ მელაპარაკები მე სიყვარულზე?ჩემ სიყვარულთან მხოლოდ 5 წელი გავატარე იცი როგორ მენატრება მე ის?იცი მე რას განვიცდი?ყოველ დილას მეღვიძება იმ იმედით როგორაა ჩემი პატარა ფერია .......

ტირილი ამიტყდა მას შევხედე ის კი მე მიყურებდა თვალებიდან მარილიანი ცრემლები ზღვასავით ცურავდა მის ლოყებზე....

სახლიდან წავიდა მე ოთახში ავედი,დედიკოს ფოტო ავიღე და ჩხუტებულმა დამეძინა.