ეტლი |H.S| (Completed)

part 4

*ჰარი*
სახლიდან გაბრაზებული გავდივარ მანქანაში ვჯდები და ვქოქავ საშინელი სისწრაფით მიმყავს მანქანა
-ამის დედაც.
შევიგინე და რულს მუჭი დავარტყი ცრემლები ლოყებს მისველებს მწვავე სინათლე თვალს მიჭრელებს მესმის საშინელი სიგნალი და მე ვითიშები.

თვალები სწრაფად გავახილე ხელი სახეზე მოვისვი და ვეცადე ყველაფერი გამეაზრა ეს სიზმარი იყო...... რაც ავარია დამემართა საშინელი კოშმარები თავს არ მანებებენ ოჰ,ჯანდაბა!
-დედაა
-ჰო,ჰარი
-დამეხმარე ადგომაში გთხოვ
-მოვდივარ
დედამ ხელი წელზე მომხვია და ცდილობს,რომ ეტლში ჩამაჯინოს....მისი მესმის ეს მისთვის რთულია ერთი წელი მივლის როგორც პატარა ბავშვს არ იმჩნევს, რომ დაიღალა და არ შეუძლია მე კი ამას ვხედავ,ვხედავ როგორ დარდობს ჩემზე და გული შესტკივა მე გული მიკვდება მას ესეც,რომ ვხედავ შიგნით მწვავს მინდა ფეხზე ავდგე და ვუთხრა,ყველაფერი კარგადაა დედა მე შენს გვერდით ვარ.
-გშია?
-კი
-წავიდეთ და ვჭამოთ
-ნუ დარდობ კარგი?!მინდა სულ იღიმოდე,მინდა შენი ლამაზი ღიმილი დავინახო....დედა გთხოვ ნუ ხარ ნაღვლიანი....გთხოვ...
-ჰარი....მე...მე არ შემიძლია არ ვიდარდო როდესაც შენ ამ მდგომარეობაში გხედავ...მე...მაპატიე ტელეფონი მირეკავენ
-ვინ არის?
-მისტერ ჰოლდერი
-აჰამ...გასაგებია
-დიახ მისტერ ჰოლდერ....დღეს მოდიხართ ძალიან კარგი მიხარია ამელიაც რომ მოდის კარგი ნახვამდის.
-ამელიაც მოდის
-ამ....ის გოგო?
-ჰო....საღამოს ჩვენთან სტუმარად მოდიან
-გასაგებია
-დღეს ნაილი მოდის?
-ჰო
-კარგი

საჭმელი ვჭამე და ოთახში ავედი წიგნს ხელი დავავლე და კითხვა დავიწყე...როდესაც კითხვა მომბეზრდა ნაილს მივწერე მოდიადა თუ არა.მან მითხრა უკვე სახლში ვარო
-ჰაროლდ
-ნაილ....ძველო მეგობარო..როგორ მოგეწობა პარიზი?
-უჰ,მაგარი იყო
-კი ჰო
-კიი...საჩუქრები მოგიტანე
-რა პატივია ნაილ?!
სიცილით ვუთხარი მან კი მაისური მესროლა მომიყვა თავს რაც გადახდა ორჯერ მოიტეხა ფეხი ამ ზაფხულს ოჰ,რა ხიფათიანია მომიყვა გოგო გაიცნო, მაგრამ შემდეგ დაშორდა რადგან მასზე 8 წლით უმფროსი იყო.
-გეფიცები მართლა არ ეტყოფოდა 35 წლის თუ იყო იმდენი პლასტიკური ოპერაცია ქონდა გაკეთებული.....შენ იცინე ოუ,არა მართლა,რომ გენახა ის გოგო იტყოდი 25 წლის არისო
-კაი ნაილ ნუ ნერვიულობ
-ნერვიულობ?მე?უფ რას სისულელეა...კიდევ კაი ჩემთან,რომ არ იწვა.
-აჰაჰაჰა
გადავიხარხალე ან კი ღმერთს მადლობა გადაუხადა, რომ გადმოხედა და მინიშნრბა მისცა.
-დარჩები ჰო დღეს?
-ჰო აბა

*საღამოს*
ქვემოთ ვართ და ველოდებით როდის მოვლენ სტუმრები
-ვინ მოდის?
-სტუმრები ნაილ!
ჩაჩხავლა დედამ მე ჩამეცინა
-გამარჯობათ როგორ ხართ?
-კარგად მის სტაილს
-დაბრძანდით
-როგორ ხარ ჰარი?
-კარგად მისტერ ჰოლდერ
-მაპატიეთ მირეკავენ
თქვა მარკმა და გარეთ გავიდა.ამელია მორცხვათ იჯდა ნაილი მივიდა და ხილი მიაწოდა მან ბანანი აიღო
-როგორც ჩანს ბანანი გიყვარს?
-კიი თან ძალიან.
-ოჰ,შენ და ჰარი ერთმანეც გაუგებთ....ამ..პიცა გიყვარს?
-რაიყო შენ გიყვარს და მაგიტომ მეუბნები?
ამელიამ ეშმაკურად გახედა მე გამეცინა ნაილი სიტყვებს ვერ ამბავდა მე მივუგე
-ჰო ძალიან უყვარს

მას გაეღიმა,ამასობაში მარკი მოვიდა შეწუხებული სახით
-რამე მოხდა მა?
-ბებია ავადაა...უნდა წავიდეთ
-რაა?რა დაემართა?
-ინფაქტი
-მაპატიეთ ჩვენ უნდა წავიდეთ სხვა დროს მოვალთ
-კარგით,შეგვატყობინე როგორ იქნება
-აუცილებლად

-საწყალი ქალი
ამოიოხრა დედამ.ნაილს ვთხოვე ოთახში ავეყვანე...ძალინ მეძიბებოდა თვალები დავხუჭე სამწუხაროდ ფიქრები თავს არ მანებებდნენ ლამაზი ღიმილი და ლამაზი მწვანე თვალები მელაბდებოდა.