She's the ONLY heir that everyone wants

Chapter 4:Piece of the Past

Mikko's POV

Hi guys. My name is Prince Mikko Raid Scarlet, 20yrs old. And I know you hate me. Specially blue. But. I want to be childish when it comes to her. I want her to be happy. But I think I am giving her so much problem...

Di ko namn sinasadya eh. Alam ko galit na siya kasi di pa kami bumalik noon pa mn mas inuuna kasi namin yung mga walang katuturan.

Alam ko kasalanan namin dahil kami ang kuya, dapat kami yung mas matured pero wala mn lang kaming ginawa.

Gusto lang namn naming maranasan ang normal na buhay. Pero mukhang tama nga si Blue, wala kaming napala sa pagiging Malaya.

"Mga bro? Galit pa kay si blue satin?" Tanong ko.

"Malamang. Childish mo kasi. Una ginawa mong playground yung mansyon. Then yung sa kusina. Alam mo namn na ayaw na ayaw ni blue na makalat ang bahay. Pero ginawa mo parin." Panunumbat ni kuya Adrian.

Hay naku! Alam ko namn yun eh. Pero miss ko na kasi yung blue na nakilala ko noon.

Di ko namn masisisi si blue dahil sa ugali niya ngayon. Gusto ko lang namn na mapasaya siya. Pero mali pala ako.

"Oo na. Alam ko na ako ang may kasalanan. Pero gusto kong bumawi sa kanya." Nakapout kong sabi.

"Tsk. Mukha kang pato. Alam mo yun? Bumawi? Pano naman?" Napataas ang kilay ni Kuya Aldrin habang sinasambit iyon.

"Magluluto ako ng paborito niyang ulam. At dessert."

"Wag na bro. Alam mo namn yung nangyari kahapon diba? Kaya wag na. Wag mo nang ituloy, baka tuluyan na talaga tayong di makapasok dito." Pa-cool na sabi ni Kuya Mike.

"Hindi namn ako ang magluluto. Tutulong lang namn ako. Pwede naman siguro na si Ate Selma ang magluto tas paturo nalang tayo."

"Alam mo? Minsan gumagana din pala yang utak mo no? Akala ko kasi tuluyan ka nang naging bata." Kuya Adrian. Napa-smirk pa siya.

"Hmmm.. Kesa namn sa palaging pa-cool at feeling matured hindi namn magampanan kung andyan na si Blue." Pagpaparinig ko sa sa kanilang tatlo. Kahit mas matanda sila, kayang-kaya ko parin sila. Isip bata din kasi sila minsan.

"Abat---"sabay na napatigil sina Kuya Mike at Kuya Adrian ng sumabat si Kuya Aldrin.

"Hep! Hep! Akala ko ba gagawa kayo ng paraan para di na magalit si Blue satin? Ano? Mag-aaway pa kayo? Kung ako sa inyo pupunta na ako sa kusina para magpaturo kay Ate Selma." Bored niyang sabi. Kita mo to? Kapag si Blue andyan, Takot siya. Then kapag wala, nagagampanan ang pagiging panganay saming lahat. Baliw ba to? Tsk. Napailing lang ako.

"Hayssttt... Sige na nga." Ako at tumayo na. Actually di talaga ako childish talaga, miss ko lang talaga si Blue. Our Princess.

Sunod namn kaagad sila saakin. Sana matulongan kami ni Ate Selma. Gustong-gusto ko kasing bumawi. Kasalanan ko namn talaga. Noon kasi mahilig si Blue sa mga laruan, ang girly-girly niya pa noon. Pero Alam ko naman na nagbago na siya.

*****
Author's POV

'Eey Kyuyha M-michuo! Phakii-ahbotch nga shi Phincess U-uciana.' Sambit ng isang napakagandang bata. Nasa edad 2 palang ang batang ito. Ngunit mahilig laruang pambabae.
(Hey kuya Mikko! Paki-abot nga si Princess Luciana)-Blue

'Wait lang my little princess! Eto na oh!' Nakangiting sambit ng isang gwapong bata na tinatawag niyang Kuya. Habang hawak ang isang manika.

'Wahhhh.... Tyenkk tsuu, Kyuyha! Dya-byest kya tyayaga!!' Napangiti naman ang kanyang Kuya. At tsaka niya inabot ang napakagandang manika. Kahit na mahigpit na ibinibilin ng Ama nila na di pwedeng magkaroon ng manika ang bata ay di parin nila matiis ang kanilang prinsesa. Malungkot kasi ang batang Ito kapag Hindi nakakakita ng laruan lalo na ang kanyang paboritong manika.
(Wahhh....thank you, Kuya! Da-best ka talaga!!)-Blue

'Napaka-cute mo talaga bunso. Halika na, baka hinahanap na tayo ni Inang Reyna.' Aya ng kanyang kuya.

'Hmmm...chuchuchuchu... Kyuyhaaa... Achuko phaaa.... Lyahooo.. Mu ya thsayuuu...' Nasa garden kasi sila ng kanilang kaharian at Alam na namn nila na baka mapagalitan na naman si blue dahil sa katigasan ng ulo.
(Hmmm...huhuhuhu...kuya... ayoko paaa.... Laro muna tayo...)- Blue

'No princess! Mapapagalitan na namn tayo nito.'nag-aalalang sambit ng isa pa niyang kuya.

'Oo nga princess! Wag na kasi matigas ang ulo.' Sambit pa ng isa.

'Andito namn kami, maglalaro tayo sa kwarto mo, bawal ka kasing makita kahit nino' seryosong sabi ng isa pa niyang kuya. Ang pinakamatanda sa kanila.

'Tayo na' dagdag pa ng isa.

Napatango nalang ang kanilang munting prinsesa kahit labag sa kanyang kalooban. Mabilis na nilisan nila ang harden at nagtungo sa throne room. Dahil pinapatawag sila ng kanilang Amang Hari.

'How many times i'ved told you princess Blue, that you have to be strong, you don't need that Barbies and super girly things, because in the future, you are the only one who will be the leader of the militar. And the council also. Stop that girly habits of yours. Understood?' Sigaw ng may di katandaang lalaki. Basi sa kanyang kasuotan Ito ay kanyang amang hari.

Napaiyak nalang sa takot ang mounting prinsesa, kahit  inaasahan na niya kasi na ganon ka strikto ang kanyang Amang Hari. Pero di parin siya sanay. Umaasa na magiging malambing din sa kanya ang Amang hari. Pero mukhang Malabo dahil dito na mismo nanggaling na tigilan yung kinahihiligan niya.

'Sweety? Your father is right! You have to be matured enough! You also need more training in physical. So stop being too girly.' Malumanay na sagot ng kanyang Inang Reyna. Wala din namn siyang magagawa dahil utos iyon ng Hari. wala na siyang magagawa pa. Dahil kahit ang ina nito ay sunod-sunuran lang din sa ama niya.

Napagisip-isip niya na tama nga naman ang Amang hari niya. Kailangan niyang maging malakas. Yung kayang ipaglaban ang kanyang nasasakupan. Kahit pa ikawala ng kanyang mga kagustuhan. Napatingin naman ang batang prinsesa ng diretso sa mata ng kanyang Amang Hari.

'Ycho cyan cownt oyn mhe, Ycohur mhajeche' sambit niya at nag bow bago tumalikod na sa kanyang amang hari. Nabigla naman ang ama nito dahil sa biglaan nitong pag-iba ng pakikitungo. Kahit na, bulol pa magsalita ang bata ay nakaramdam sila ng takot.
(You can count on me, Your Majesty)-Blue

Napapunas na lang ang Inang Reyna ng luhang lumandas sa mukha nito. Napaka-cold ng pagkasabi, kahit di man masyadong maintindihan ngunit, Alam nila na kamumuhian sila nito paglaki kaya wala na silang magagawa pa. Iyon ang dapat mangyari. Wala na silang magagawa pa.

'Sana mapatawad mo kami, aking mahal na Prinsesa.' Naluluhang sambit ng Inang Reyna.

Kahit labag sa kanilang kalooban yung ginagawa nila ay wala na silang magagawa pa.

Para in the future di masayang yung paghihirap ng munting prinsesa.

Maiintidihan din naman ng munting prinsesa ang lahat ng ginagawa nila, pagdating ng tamang panahon.

"*"*"*"*"*"*"
A/N:Hi guys! So how's the update? Pasilip muna yan sa nakaraan nila. Ayoko muna ng revelation😂 para may thrill naman ang story.

Stay tuned mga ka-blue's👑

Vote! Comment!

Thank you!!!!