Mapapansin Mo Ba Kaya Ang Tulad Ko

Chapter Eight : Facebook Chat Message

Chapter Eight : Facebook Chat Message

(Author’s Note : Ano kaya ang nasa loob ng text na yan? Ano kaya ang dulot nito sa buhay ng mga kaklase at bestfriend ni Lara?Tingnan ang lumbay ng mga kaklase niya sa Chapter Eight na to. Yay, naganahan na ako ng nabasa ko yung crush ni—hihi secret nay un baka patayin ako nung loka lokang yun.

I promise na apat pataas ang gagawin kong mga chapters this week kasi naganahan na akong gumawa ng mga chapters ng mga on-going stories ko yay. Ang saya saya ko dahil malapit na kaming lumipat sa bagong room yay d(^_^)b.

Lol sorry sa mga nonsense things na sinasabi ko. At sana suportahan niyo po ang story na to thank you po hahaha. Yay wala akong masyadong maisip napaka haba na ng Author’s note na to kaya please wag po kayong magalit sa akin.

Last na to ha? Hahaha. Ang kulit ko naman talaga. Wag na po kayong magalit sa akin kasi makulit ako kaya please po wag na po kayong magalit kasi nahihirapan na po ako kakatype dito sa loptop namin at nangangawit na ang kamay ko kakatype dito sa loptop ko at paulit ulit na lang ako sa sinasabi ko haha ok last na talaga to.)

 

Nasa kwarto ako at nakikinig ako ng mga kanta sa bago kong laptop na binili sa akin nila Mommy at Daddy ko. Ay, oo nga pala masyado ko nang nakakalimutan ang life ko sa Pilipinas. Nabalitaan ko na pupunta pala si Pope Francis sa Pilipinas,

At sayang lang hindi ako makakadalo kasi wala na ako sa Pilipinas. Inopen ko na yung wifi ko at nagfacebook na rin ako para malaman ko kung ano na ang nangyayari sa Pilipinas. Aba, may 48 notifications ako galing rin sa mga Classmates and other relatives ko.

At may nagleave message sac hatbox ko at alam niyo kung sino—Si Bernard! Yay yun yung inuna ko kasi kami na talaga ni Bernard forever. Hi, alam mo naman kung nasaan na ako sent 1 minute ago. May narinig akong kumatok sa bahay namin at parang may pamilyar na boses.

Binuksan ko ang pinto at—Yay! Si Bernard. Ang saya saya ko at hindi ito panaginip, kun’di totoo naman ang pangyayari sa aking buhay. Pumunta si Bernard Just to see me here. Ang saya saya ko kasi nakita ko si Bernard at may nakita akong nasa likod ko.

Yay! Si Megan na best friend ko ang saya saya ko baka dito na rin siya tumuloy! Ang saya saya ko kahit sila lang ang pumunta sa bahay namin basta okay lang sa akin kahit kilala ko man kasi nakakamiss na rin e. “Bestfriend!” sumigaw ako at niyakap bigla si Megan.

May dala silang picture na binigay sa akin at nakita ko na nakasulat sa blackboard ng room namin ‘We miss you Lara! We wish you to come back!’ na nakasulat na chalk. Ang sweet naman talaga nila, miss na agad nila ako kahit hindi ko sila namimiss de joke lang! Miss na miss ko na kaya sila.

Yung feeling na kahit dalawang araw lang na nawala ako namiss ko agad at namiss rin nila ako at wala na silang ganang magaral lol. Masayang makita yang ganon yung mga classmates mo tapos ikaw wala ka lang na feelings kahit ano. Haha.

---1

Dito nagstay sila Megan at saka si Bernard. Katabi ko si Megan matulog at saka si Bernard naman sa sofa siya natulog. Alangan naman na katabi namin siya matulog edi nabuntis na kami -_-. Ang saya ng ganto wala ka lang ginagawa sa U.S. at ikaw nakatingin ka lang sa dingding ng bahay niyo.

Nagising ako kasi nakaplace yung paa ni Megan sa akin. Ganto pala tong babaeng to matulog parang nasa bahay lang niya siya haha. Niyakap ko siya at nakita ko na sinusupsop niya yung daliri niya na parang sanggol na gutom na gutom na.

"Good Morning bestfriend," sabi ni Megan sa akin at ngumiti naman ako sa kanya at ginreet rin siya ng good morning kasi 5:00 na ng umaga. Nagising talaga ako ng maaga para makita ko silang lahat. Sila mommy at daddy hindi pa nagising kaya gagawa muna kami ng breakfast nina Megan at ni Bernard.

Nakita ko si Bernard na gising na at nanonood ng T.V. namin. Ganto pala tong si Bernard e nakakakilig naman ang pinapanood niya parang love story namin hihihi. "Bernard, good morning! Supresahin natin sila mommy at daddy ng pagkain ngayong araw na to haha. Please please please." sabi ko nang nagmamakaawa.

"Pakiss muna." sabi niya sa akin. "Ang landi mo talaga Bernard! Sige na nga!" hinalikan ko siya sa cheeks.  "Sa lips na lang please." sabi sa akin ni Bernard. "Loko talaga to. Ang landi mo kahit saan kahit kailan." sabi ko kay Bernard. Hay, hindi na ako nasanay na porever na lang hinahalikan si Bernard.

Nagluto na kami ng Agahan namin at nagsimula nang gawin ang mga pagkain. "Megan paabot nga noon." sabi ko kay Megan at agad agad naman niyang inabot sa akin yung sugar. Ilang minuto ang natapos at nilagay na namin yung mga pagkain sa dining table at nakita namin sila mommy at daddy na magkasabay bumaba ng hagdan.

"Good Morning po!" sabay sabay naming sinabi at inayos ang upuan nila mommy at daddy. Magkatabi kami ni Megan at kaharap ko si Bernard. Juskooo! Sasabog na ang obaryo ko pwede ba donate pa kayo ng marami?

De joke lang nasa harap ng pagkain baka mabastusan ang grasya. "Aba, marunong na pala tong mga batang to magluto." sabi ni Daddy at pinalakpakan kami. Sus, kami pa e alam naman na may powers kaming tatlo pagdating diyan e. Alam niyo kung ano ang tawag sa powers namin? Kilikili powers! XD joke lang hindi siya kilikili.

Kumain na kami at ilang minuto ay natapos na rin kaming kumain ng pagkain namin. Alangan isang  kain pa, ano ako isang bundat? "Anak,"

-------

Ano kaya ang sinabi ng mga parents ni Lara sa kanya? Ano kaya ang sinabi? Paulit ulit na lang ba ako sa sinasabi ko? 

Lol abangan niyo na lang po ang next chapter.