Mapapansin Mo Ba Kaya Ang Tulad Ko

Chapter Seven : America

                                      Chapter Seven : America

(Author’s Note :  Hi Guys! Sorry sa hindi pag uupdate ng story na to kasi masyado na talagang busy sa school namin. Hindi ko kayang iupdate ito sa days na yun kaya ngayon ko na lang mauupdate etong story ko. Malapit na kasi ang Periodical namin at nag-aaral na ako kaya ngayon ko na lang i-uupdate itong story ko. Pinapataas ko pa ang grades ko, kaya anyways eto yung chapter seven.)

 

“Ba-bye Lara, ingat kayo sa byahe niyo.” Sabi ng mga classmates ko at nakaway nang makita akong lumabas na ng classroom namin. Hindi ko kayang iwan na lang si Megan, kaya bumalik ako at niyakap si Megan at may binigay ako sa kanya na para bang ‘Remember me in this thing’ na heart necklace at pati na rin si Bernard.

Kumaway na rin ako sa teacher ko at dumeretso na rin ako sa loob ng sasakyan namin. Nakakamiss na rin yung ganon kasi close na kami ng mga classmates ko at sa lahat—mamimiss ko na lang sila. Alam kong hanggang emote na lang ako kasi andito na ang passport ko at mga cheke cheke na hindi ko naman alam na I handle. Hindi na ako nagdada ng kung ano ano sa parents ko kundi tumahimik na lang ako.

Hawak ko yung bigay sa akin ni Bernard na necklace. Nang nakikita ko yun naiiyak ako umiyak ako pasikreto kina mommy at daddy. “We are here, get your bags.” Sabi ni Daddy at binaba ko na rin yung sangkatutak na mga bag ko sa kotse.

Parang ‘Mall Of Asia’ naman itong airport na ito, parang magshoshopping lang kami at tumakas na lang sa klase. Sus, eto na kami naglalakad na kami at umalis na doon sa Taxi.  Alangan na dalin namin yung sasakyan sa loob ng Airplane na sasakyan namin.

Yay, I feel nasa America na ako. Ano kayang kagandahan ang dulot ng America sa buhay ko? Baka malasin lang ako dito at mabitay—joke lang! Hindi naman ako criminal para bitayin sa ganda kong to? Chos. “Ma’am yung passport niyo po?” bigla kong narinig yung boses ng isang babae.

Ako nap ala yung sa pila—haha. Kinuha ko yung passport ko at binigay doon sa bruhildang manggugulat sa akin. “Every one there please put your bags there. And please go there to get the bags thank you.” Narinig kong sabi ng isang babae na hindi ko nakikita na parang nasa taas namin.

Yay! Ang saya naman dito para lang escalator ng mga bags, hahaha. Para na akong baliw dito kakatawa kasi nakikita ko kung ano ano ang ginagawa ng parang ‘escalator like’ machine na ina ano yung mga bag. Kinuha ko na yung bag namin at sinuot ko na rin yung necklace na binigay ni Bernard.

Pumunta na kami doon sa landingan ng mga airplane at pumasok na sa loob. Yaaay, para akong pupuntang langit hihihi. Pagkapasok namin doon sa loob ng airport, It’s like ‘Oh my god? Who is she? I Get drunk I’m Jealous see?’ na chandelier!

“Okay, so everyone sit on your chosen seat.” Kaya nga naman, pwede bang tumayo sa upuan? Naupo na ako sa upuan at tumingin tingin sa bintana ng airplane. Yay, umandar na yung airplane! Jusko para na akong pupuntang langit, wag muna akong sunduin agad haha! Pero sa heaven ako pupunta.

-------

“Anak, gising na. We’re in America.” Sabi ni Mommy sa akin at ginigising niya ako. Huwat? Nasa America na kami? Baka nananaginip nanaman ako sa over excitement. Sinampal ko ang sarili ko at totoo na ito, waaa! Ang ganda’t pogi ng mga tao dito, walang ni isang pangit dito sa America.

Alam niyo naman kung saan kami nagpunta sa America? Edi sa United States! Dito marami ang mga Artist! Baka sumikat ako sa kagandahan ko dito, o pak pak pak. De joke lang hindi ako sisikat dito kasi isang bulate na lang ang pipirma maeexpire na siya.

Naka unli pa man din itong kagandahan ko, wala daw na expiry date. “We find a better guy for you, so are you excited to meet him? We plan that you and the guy will arrange marriage for you.” Sabi sa akin ni Daddy. Hala, hindi pa nga friend pakasal na agad?

Better guy beter guy daw, nakita ko na ba siya? Alam ba nila kung ano ang totoong nasa loob nung lalaking yun? I don’t want to marry him because, I don’t want him because I want BERNARD to marry. Marami din kaming pinagdaanan ni Bernard, kaya hindi ko papakasalan ang lalaking yun.

Hindi ako nagsasawa sa mukha ng boyfriend ko pero kung makikita ko lang yung lalaking mapapakasalan ko e sawa na agad ako sa mukha niya. “He’s there waiting.” Sabi ni Daddy sa akin at tinuro yung street na pupuntahan namin. Ang lapit lapit lang hindi pa naglakad na lang sayang lang ang ilang dollars ni Daddy.

Nakarating na kami sa bahay na tutuluyan namin at nakita ko na yung lalaki. Ngiting ngiti yung lalaki sa akin at ako naman e ‘Oh- My- God- Who- Is- That- Ugly- Guy’ face. Mukhang manyak itong lalaking to nakatingin sa dibdib ng nanay niya.

I will never ever ever marry that ugly FAAACE. Never Ever Ever marry that ugly duckling. Ayos lang naman ang itsura ng mga parents niya pero siya parang si Totoy Brown. “Here’s your fiancé.” Sabi ni Daddy sa akin. Yuck? Fiance agad pwede ba enemy muna bago fiancé?

I will never marry that ugly guy. Still Bernard.

---------

Tapos mo nang basahin ang MMBKATK Chapter Seven.9 chapters to go! Yay malapit na po ang Book 2 ng MMBKATK. Chapter Sixteen lang po ha? Eto na po yung Christmas Gift ko sa inyo kaya may giveaway ako. Imaginary Candies! XD hanggang imagination na lang tayo mga peeps, hindi ko na kaya ang giveaway ng live baka makita niyo ang sikreto ng mga taong tabon e haha!

Hindi naman ganon kapangit—slight lang naman. Luv all kaya please wag nap o kayong magalit sa akin sa gift ko sa inyo huhuhu. Magpagawa po kayo kay TaehyungVBangtan kasi ang ganda niya po maggawa ng mga book covers.