Eunwoo
Moonbin çık dışarı.
Moonbin
Ne?
Eunwoo
Kapıdayım çık dışarı amk.
Moonbin
Tamam dur geliyorum.
Eunwoo
Merdivenlerden yavaş in aptal.
Al işte, düştün...
Moonbin düştüğü yerden kalkıp kapıyı açtı.
"İyi misin?"
Kafasını salladı,
"Evet."
Sustular... Yine.
"Ne için geldin?"
"Konuşmamız lazım."
"Tamam, içeri gir o zaman?"
Eunwoo, omuz silkip cevap verdi.
"O da olur."
"Kahve içer misin?Ya da başka bir şey?"
"Kahve..."
"Bol sütlü ."
"Bol sütlü."
Ikiside aynı şeyi aynı anda söyleyince birbirlerine gülümsediler.
Moonbin, mutfağa gidip 5 dakika da kahve yapıp gelmişti.
Eunwoo'un eline verisi bardak ile yanına oturdu.
Ikiside boş boş duvara bakıyorlardı. Birisinin konuşması gerekiyordu.
En azından bu tuhaf durumdan kurltulmak için...
" Sujinden ayrılmışsın."
Moonbin kafasını eğdi ve mahçup bir gülümsedi.
"Evet, be-ben üzgünüm... Ama bu şekilde devam etiremezdim..."
Eunwoo dün Sujin ile uyuduktan sonra, ertesi gün sürekli Moonbin'i düşündü.
Onun da iyi olmadığını biliyordu çünkü, Sujin ile birkaç kez konuşmuştu. Birinde Moonbin'in başkasına aşık olduğunu ve... Birinde ise Eunwoo'a aşık olduğunu konuştular.
Başta Eunwoo bunu kabul etmedi. Kız kardeş üzgünken bunu konuşmaları saçmaydı ancak Sujin devam ettirdi.
Eunwoo zaten emindi kendi duygularından sadece Moonbin'i bilmiyordu.
"Sorun yok... Sadece o.. Yani Sujin... Çok üzgün Moonbin.."
