အေမွာင္ထုႀကီးသာႀကီးစိုးေနတဲ့လြင္ျပင္က်ယ္ႀကီးမွာတစ္ေယာက္တည္းေျပးလႊားေနရင္ Jimin-ah ဟူတဲ့ ေခၚသံလြင္လြင္ေလးက နားထဲ၌ရစ္ဝိုင္းလို႔ေနသည္
ေျပးရလြန္း၍ေမာ့ဟိုက္လာခဲ့ရတဲ့ ရင္အစံုဟာနိမ္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္
ေခြၽးတို႔ျဖင့္စိုရြဲေနတဲ့ဆံႏြယ္တို႔ၾကား တိုး၀င္လာတဲ့ လက္သြယ္သြယ္ေလးေၾကာင့္ေနြးေထြးမိသလို
ဘယ္သူလဲ!!!
Jiminေအာ္ဟစ္မိကာ ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့လြင္ျပင္ႀကီးအားလွၫ့္ပတ္ၾကၫ့္မိ၏ အရာအားလံုးဟာအေမွာင္တိ
စိတ္အစံုဟာေလဟာႏွယ္ထဲေရာက္ေနသၫ့္အလား မတည္မၿငိမ္
လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ဖို႔အေရး jiminတဖန္ေျပးလႊာမိျပန္ေတာ့ေအာ္ေခၚသံတို႔ေပ်ာက္ကာ တစ္စတစ္စအနားကိုရစ္ဝိုင္းလာျပန္တဲ့ လိပ္ျပာငယ္ေလးေတြ
ရင္းႏွီးလွတဲ့ ရနံသင္းသင္းကႏွာေခါင္သို့တိုးေဝ့လာျပန္ရင္ အရိပ္မဲတစ္ခုက jiminလက္အားဖမ္းဆြဲလာခဲ့တယ္
"ဟင္...ဘယ္သူလဲ လႊတ္"
ဂ်ီမင္ေၾကာက္ရြန႔္စြာရူန္းကန္မိေတာ့ ထိုအရိပ္မဲေလးက ထြက္မေျပးဖို႔အတြက္ jiminလက္တို႔အားဆုပ္ကိုင္လာၿပီး ထြက္မသြားရန္ေတာင္ဆိုေနေလသည္
ခံစားမိတဲ့ ထိုလက္အစံုဟာ ေအးစက္စက္ႏိုင္လွ၏
"Jimin.."
နားထဲသို႔ပ်က္သားစြာ၀င္ေရာက္လာခဲ့တ့ဲျသရွရွအသံေၾကာင့္ တစ္ဖတ္သို႔လွၫ့္အၾကၫ့္
ဟင္.!!!ထိုသူသားဟာ ကင္ထယ္ေဟ်ာင္
လက္ႏွစ္ဖတ္ကိုဆန႔္တန္းရင္ သူ႔ဆီလာခဲ့ဖို႔အတြက္ ဂ်ီမင္အားေခၚေနခဲ့သည္ ဆုပ္ကိုင္ခံထားရတဲ့လက္ေလးအစံုကိုလည္းကြၽန္ေတာ္မရူန္းျဖဳတ္မိ
ေတြေဝစြာရပ္ေနမိရင္ပဲ ထယ္ေဟ်ာင္ကတျဖည္းျဖည္းအနားတိုးကပ္လာခဲ့ျပန္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္းေဝကြာသြားခဲ့ျပန္တဲ့ အရိပ္ငယ္ေလး
