Almost A Sad Story

CHAPTER 3

It's been a week simula nung nalaman namin na aalis si Diether.

Malungkot pa din ako dahil hindi ko alam kung kailan ko ulit siya makikita.

"Cha, sasama ka ba sa airport?"

Ngayon nga pala ang flight ni Diether papuntang Canada.

I decided na sumama nalang para makita ko siya.

-
Papunta palang kami ng airport pero iyak na ng iyak si Chi sa kotse.

Pinipigilan ko lang ang sarili kong hindi maiyak hanggang sa makarating kami sa airport.

I saw him sitting there together with his Mom.
Di ko na napigilan ang luha ko.

"Hey, wag kayong umiyak"

Lalo lang kaming nag iyakan.

"Baka isipin ng mga tao na girlfriend ko kayong apat at iiwan ko kayo"

Nag group hug na kame.
Sabay sabay pa kaming nahagulgol.

"Babalik naman ako. Wag na kayong umiyak"

"Mamimiss ka namin Di"

"I know, mag aral kayo ng mabuti ah"

"Son, let's go na"

"Kailangan ko na umalis."

Dahan dahan na siyang lumayo
Ang sad naman nito.
Ni hindi ko man lang nasabi sa kaniya ang feelings ko.

Nagsimula na din kaming maglakad paalis.

"Cha!"

0_0

Lumingon ako at nakita ko si diether na papalapit sakin.

"Cha"
"Bakit ka bumalik?"

Hinintay ko lang kung ano yung sasabihin niya.

"Nabasa ko ang letter mo"

0_0

"H-ha? Pano?"

"Binigay sakin ni Ja"

>0<

"I want you to know that even without the letter, I know how you feel"

0.0
WHAT??

He pat my head.

"Wag ka masyadong malungkot sa pag alis ko. Marami ka pang makikilala at magugustuhan Cha."

Wait.
Nirereject niya ba ko?

"Nirereject mo ba ko?"

Tumawa lang siya.

"Mag aral ka ng mabuti ha. Atsaka dapat kapag nagkita ulit tayo, hindi ka na kinakabahan"

Pagkasabi niya nun ay tumakbo na siya paalis.

•

After 6 years, ngayon ko nalang ulit siya nakita.

Bumalik siya ng pinas para sa debut ni Chi.
To be honest, naiinggit ako kay Chi noon pa. Dahil nasa kaniya ang atensyon ni Diether dahil bff sila.

They were dancing at the moment.
Iyak na iyak si Chi dahil nakita niya na ulit ang bestfriend niya. ^_^

"Huy cha. Wag ka na kabahan mamaya ha. Bibigyan namin kayo ng time ni Diether" -Cho.

>3<
Ayan nanaman sila sa pakulo na yan.

--

It's 6 in the morning and i was drinking coffee here sa veranda with music on.

"Would you mind if i sit here?"

0_0

dugdug dugdug

Kalma self..

"Hindi, okay lang"

He's sitting beside me!
He's drinking coffee too!

"How are you by the way?"

>3<
Ang pogi pa rin ng boses niya.

"Ha? Uh.. Okay naman ako. Ikaw?"

"At first I'm not fine, I missed everything here, but then i get used to it."

I missed everything about him.
Gusto kong magkwento sa kaniya. Gusto kong ikwento sa kaniya lahat ng mga masasayang nangyari sa loob ng anim na taon na wala siya.

Pero hindi ko kaya.
Kinakabahan pa din ako kapag malapit siya.
><

"Are you nervous?"

0_0

Shet. Halata ba?

"H-ha? Hindi ah"

He chuckled.
Uwu, ang cute talaga.

"Diba I told you before that when we meet again, you should not be nervous anymore"

Naaalala niya pa yun.
>3<

"Hindi ako kinakabahan noh. Ganito talaga ko"

He just smile.

May kinuha siya sa pocket niya.

"Here"

0_0

"Ano to?"

"Open it"

It's a small box, and when i open it.

0_0

"When we were young, you always wanted to have a diamond ring right?"

Omg.
Kinikilig ako.
Pero it's a necklace, not a ring. ><

"I know, it's a necklace"

"It's fine. Thank you dito. Nag abala ka pa"

Alam ko namang hindi niya ko bibigyan ng ring dahil aasa ako. -_-

"Anyway, do you still write letters?"

0_0

All of a sudden?

"Diether!"

"Just kidding hahaha"

Well, I can say that I'm proud of myself for being inlove with the same person for 6 years, even without seeing him.
^__^